Pierwsza premiera operowa sezonu w Teatrze Wielkim–Operze Narodowej za nami. Nieco to zaskakujące, zważywszy, że sezon trwa od wczesnej jesieni. TW–ON nie rozpieszcza w tym roku słuchaczy premierami oper – na sezon 2022/2023 zaplanowano ich zaledwie trzy (plus jedna składanka chóralna).
Prezentujemy wybór pięciu najciekawszych nagrań muzycznych z 2022 roku. Z lekkim poślizgiem, ale w przekonaniu, że w kontekście żywota tych publikacji nie będzie miał on znaczenia. Te płyty zasługują bowiem na to, by zapamiętać je na dłużej.
Jedną z konsekwencji nazizmu była długotrwała nieobecność w repertuarze dzieł kompozytorów prześladowanych bądź zamordowanych z powodu pochodzenia lub estetyki nieodpowiadających ideologii narodowosocjalistycznej, która ich utwory określała mianem Entartete Musik, muzyki zdegenerowanej. Na szczęście twórczość ta coraz częściej staje się muzyką odzyskiwaną.
Zachęcamy do odsłuchania któregoś z licznych nagrań „Śpiewaków norymberskich”. Okoliczności przyrody sprzyjają, a z wizytą w Deutsche Oper warto zaczekać, aż nowa inscenizacja okrzepnie pod batutą Stenza lub aż produkcję przejmie nowy dyrygent.
Jules Massenet należał do czołowych kompozytorów swoich czasów, mimo że większość z jego oper nie odniosła sukcesów i nie zyskała popularności. Jak na ironię, sposobem Masseneta na przełknięcie tych niepowodzeń była ucieczka w pracę twórczą.
Bawarskie Radio nie nada w tym roku transmisji z Zielonego Wzgórza. Dysponujemy jednak licznymi nagraniami Wagnerowskich oper zarejestrowanych w czasie Festiwalu, wśród których bez problemu można znaleźć naprawdę wybitne.
Ostatnio Stanisławowi Moniuszce poświęcono wiele uwagi ze względu na 200. rocznicę jego urodzin, która przypadła na rok 2019. Wprawdzie obchody Roku Moniuszkowskiego trudno uznać za pełen sukces, ze względu na niezaplanowane i nieskoordynowane działania większości instytucji muzycznych w Polsce, ale po jubileuszu zostało trochę nagrań muzyki wokalnej kompozytora.
Teatr Wielki–Opera Narodowa zaprezentowała pierwszą premierę operową w tym sezonie artystycznym – od dawna zapowiadaną inscenizację „Halki” pod dyrekcją Łukasza Borowicza i w reżyserii Mariusza Trelińskiego.
Większość uzależnień stanowi mniej lub bardziej wstydliwą tajemnicę (choć nierzadko poliszynela). Do nielicznych wyjątków należy uzależnienie od opery, które dotknięci nim ludzie zwykle eksponują z dumą. Czerniakow wykorzystał ten fakt do stworzenia znakomitego spektaklu.
Jeśli nazwisko Guglielmi w ogóle jeszcze kojarzy się dziś komuś z operą, to prawdopodobnie z trzema pokoleniami włoskich kompozytorów XVII–XIX wieku. Mało kto pamięta o bliższej nam czasowo śpiewaczce Marghericie Guglielmi, z której dorobkiem warto się zapoznać.
Nadal istnieją teatry operowe, którym zależy – nawet jeśli czasami popłyną z prądem i zaproszą do współpracy tego czy owego celebrytę. Ich postępowanie dowodzi, że nadal można robić znakomitą muzykę, a przy zatrudnianiu śpiewaków kierować się czymś więcej niż tylko obojętną, merkantylną kalkulacją. Do takich teatrów należy berlińska Deutsche Oper, w której mieliśmy niedawno okazję usłyszeć „Parsifala” i „Holendra tułacza”.
„Billy Budd” to pod pewnymi względami najbardziej oczekiwana z produkcji TW–ON zaplanowanych na ten sezon, głównie dlatego, że muzyka Benjamina Brittena pojawia się na polskich scenach operowych niezwykle rzadko.
Na niemieckich scenach opera rosyjska jest bardzo popularna i relatywnie często grywana. Niektóre tytuły, w Polsce właściwie nieznane, jak na przykład „Carska narzeczona” Nikołaja Rimskiego-Korsakowa od wielu dziesięcioleci wystawiane są w Niemczech z rekordową częstotliwością, kiedyś – zgodnie z niegdysiejszy zwyczajem – po niemiecku („Zarenbraut”), a od jakiegoś czasu w oryginalnej wersji językowej.
Poprzednią inscenizację „Toski” na deskach TW–ON w sezonie 2004/2005 w reżyserii Gianmarii Romagnolego zagrano tylko siedem razy i już nie wróciła. Nie ma pewności, czy tegoroczna produkcja w reżyserii Barbary Wysockiej będzie miała dłuższy żywot.
W tym numerze prezentujemy wybór pięciu albumów z muzyką operową zarejestrowaną live oraz w studiu, wśród których są wydawnictwa jubileuszowe, wznowienia legendarnych nagrań, nowe interpretacje gwiazd, dzieła bardziej sławne niż znane, ciekawostki historyczne oraz utwory niemal zapomniane.
