W aktualnym numerze „Kultury Liberalnej” piszemy o Polsce i Litwie w kontekście wspólnej historii i wspólnych zagrożeń, a także roli, jaką pełnią teraz państwa Europy Środkowo-Wschodniej w czasie wojny toczonej przez Rosję.
W późnych latach życia profesor Maria Janion coraz częściej pozwalała sobie na, by tak rzec, ostrzejsze jazdy intelektualne. „Wampir” jest najdalej pojechaną z nich. To dzieło skupione głównie na źródłach literackich, a więc na kulturze „wysokiej”, „elitarnej”, nie tej ludowej, tradycyjnej. Nie wszystkim się dziś podoba. Jednak czy rzeczywiście słusznie?
Wiceszefowa Komisji Europejskiej Věra Jourová na konferencji w Warszawie zachęcała Radosława Sikorskiego, żeby został komisarzem do spraw obronności w nowej KE. Jak mówiła, „razem moglibyśmy zrobić wielkie rzeczy”.
Ukraińcy, którzy przybyli do Polski, będą domagać się uznania ukraińskiego za język urzędowy. Przeciwnicy tego pomysłu mogą się powoływać na ich status migrantów – tyle tylko, że ukraiński, podobnie jak białoruski, niemiecki, litewski czy słowacki, o żydowskim już nie wspominając, to w Polsce języki tubylcze.
„Putin dąży do tego, żeby jeszcze w tym roku, być może po wygranych wyborach, ogłosić zwycięstwo operacji specjalnej. Ma prawie całą wschodnią Ukrainę, może ogłosić wstrzymanie działań bojowych. Świat odetchnie, koniec wojny. Więc Ukraina też będzie musiała wstrzymać działania bojowe. To jest fatalny scenariusz dla Kijowa” – mówi generał Waldemar Skrzypczak.
Zdaniem rosyjskich elit Warszawa wspiera Ukrainę nie dlatego, że chciałaby mieć za swoją wschodnią granicą silny, demokratyczny i zintegrowany ze strukturami europejskimi kraj, a dlatego, że chce restauracji Rzeczpospolitej. Potwierdza to ostatni tekst Dmitrija Miedwiediewa, byłego prezydenta Rosji. Złośliwi mogliby powiedzieć, że przemyślenia tam zawarte płyną nie z głębi rosyjskiej duszy, lecz kieliszka.
Polska – Ukraina – Niemcy. Wybory 2023 – nowe otwarcie? Od pewnego czasu rośnie napięcie na linii Polska – Niemcy – Ukraina. Czy stosunki z naszymi sąsiadami zmienią się po przejęciu rządów przez dotychczasową opozycję? Czy jest szansa by zakończyć trwający konflikt a spór przemienić we współpracę? Jak kształtować się będzie polska polityka zagraniczna? Czy Tusk uzyska od Berlina reparacje i czy ma szanse na powrót do czasu przed tym jak Wołodymyr Zełenski wypowiadał się o Polsce w ONZ? O tym rozmawiają w dzisiejszym odcinku Karolina Wigura i Zbigniew Parafianowicz. Zaprasza Jakub Bodziony!
Hiszpanie zdołali uleczyć się ze swoich wojennych traum. Polacy wciąż w nich tkwią. Różnicę tę dobrze widać w powieściach Hiszpanki Carmen Laforet i Polki Zofii Romanowiczowej, którą właśnie wznowił Państwowy Instytut Wydawniczy.
Uwaga Unii Europejskiej z pewnością przesuwa się na wschód, ze względu na agresję Rosji na Ukrainę, a Polska jako największy kraj regionu zyskuje na tym najwięcej. Jednak jej obecna pozycja to nie zasługa polskiego rządu, tylko geografii – mówi Carl Bildt, były premier i były minister spraw zagranicznych Szwecji.
Najgorszą rzeczą, która przydarzyła się mojemu krajowi w ciągu ostatniego półtora roku, była inwazja rosyjska. Na drugim miejscu w tym antyrankingu znajduje się obecny kryzys w stosunkach ukraińsko-polskich.
Szanowni Państwo! W niedzielę 9 lipca w Łucku w Ukrainie miało miejsce szczególne wydarzenie. Prezydenci Polski oraz Ukrainy, Andrzej Duda oraz Wołodymyr Zełenski, wzięli udział we mszy w Katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła, aby upamiętnić ofiary zbrodni wołyńskiej. Prezydenci złożyli znicze przed ołtarzem, a strona polska i ukraińska opublikowały komunikat, w którym stwierdzono: „Razem […]
To, czego naprawdę oczekiwałabym od przyjaciół Ukraińców, to że obywatele i obywatelki tego kraju pewnego dnia po wojnie stworzą pomnik pamięci dla tych 100 tysięcy zamordowanych na Wołyniu obywateli II RP, który będzie oddolny, zbiorowy, niezaordynowany przez władze w Kijowie.
„Zawsze będziemy sąsiadami. Ale najgorszą rzeczą, jaka może się zdarzyć, jest to, że będziemy tylko sąsiadami. Oznaczałoby to bowiem, że nie mamy do siebie wystarczającego zaufania i szacunku, by wykorzystać naszą wzajemną bliskość do rozwoju” – mówi Yevhen Hlibovytskyy w rozmowie z Nataliyą Parshchyk.
Ze wszystkich zbrodni dokonanych na ziemiach polskich w XX wieku, masakra polskich mieszkańców wsi na Wołyniu latem 1943 roku może być tą najokrutniejszą. Nie ze względu na skalę rzezi, szacowaną na dziesiątki tysięcy ofiar, ale ze względu na to, że do dzisiaj zbrodnia ta jest niedostrzegana przez świat. Pod wieloma względami tej tragedii brakuje historycznej czytelności, dlatego Polacy nie są w stanie zrozumieć tych wydarzeń i nadać im sensu.
„Ukraina to kraj, który stanął w obliczu całkowitego wyniszczenia. Wszystkie siły skierowane są na to, by wygrać walkę o przeżycie. Każdy inny temat, w tym Wołyń, niezależnie od tego, co myślimy w Polsce i czego oczekujemy, spada na dalszy plan. Jeśli się pojawia, to tylko jako funkcja tej walki o przetrwanie” – mówi Paweł Reszka.