Po świetnej „Zimowli” Dominiki Słowik, „Bezmatek” Miry Marcinów jest kolejną powieścią, której tytuł jest zaczerpniętym z pszczelarskiego słownictwa. „Bezmatek” to ul, w którym zginęła królowa, a więc ul skazany na wymarcie. Kim jest córka bez matki i co ją czeka? Zginie, przepracuje żałobę, zacznie żyć? A jeśli tak, to jakim życiem?
Kiedy czytam kolejne absurdalne komentarze, że książka nie jest dobrem pierwszej potrzeby, że wyjście do kina czy teatru nie wyleczy epidemii, że ten czy inny festiwal nie uratuje nikomu życia, jestem nie tylko wściekła, ale też ciekawa odpowiedzi wszystkich tych, którzy teraz pozostają w domu ze względu na pandemię: co robicie – po pracy albo zamiast pracy? Co robią Wasze dzieci?
Od odmiany patriotyzmu przez wszystkie przypadki wielu robi się słabo. Tak było też z artystami, których łączy dekada, w której się urodzili, sposób wychowania do „polskości” i lista tego, jak powinni przeżywać swoją tożsamość. Ale dlaczego? – pytają i od razu przechodzą do działania.