Naszym gościem ponownie jest Szczepan Twardoch, autor wydanej niedawno książki „Chołod”. Katarzyna Kasia i Karolina Wigura rozmawiają z pisarzem o tym, dlaczego dostarcza pomoc na front, jak walczy Ukraina, czy Władimir Putin może przegrać wojnę i dlaczego Rosja wzbudza w nas strach.
Po serii powieści-błyskotek Twardoch nareszcie napisał dzieło na miarę „Dracha” – swojego największego literackiego dokonania. Opowiadając mroczną historię byłego komunisty Konrada Wilgemowicza Widucha, pisarz nie boi się (wreszcie!) nieprzejrzystości i wieloznaczności. „Chołod” to powieść, która „nie myśli się za nas”.
W dzisiejszym odcinku „Prawa do niuansu” miała się odbyć planowana od dawna rozmowa ze Szczepanem Twardochem o wydanym pod koniec zeszłego roku zbiorze felietonów „Wielkie Księstwo Groteski”. Naturalnie, okoliczności wymogły na nas zmianę tematu. Jarosław Kuisz i Szczepan Twardoch dyskutują o tym, co dzieje się w Ukrainie, a także szerzej – o dramatycznych konsekwencjach sporu o tożsamość w naszym regionie świata.
Alojzy Pokora, jeden z synów wielodzietnej śląskiej, polskojęzycznej rodziny, jako jedyny nie zostaje górnikiem. Wybiera studiowanie filozofii w Breslau i idzie na ochotnika bić się za Rzeszę. Ukazując jego losy, Twardoch stawia fundamentalne pytanie – co dzieje się z jednostką, która usiłuje zmienić miejsce w społecznej strukturze? I czy w ogóle jest to możliwe?
Pogarda wyklucza ludzi z demokratycznej gry, spycha do świata niższych biologicznych odruchów i w konsekwencji znosi to, co przy jej użyciu liberałowie mieliby ochronić i co jest tak bliskie Wigurze – świat, w którym wolne i równe jednostki decydują o swoim losie.
Dla osób urodzonych już w wolnej Polsce Okrągły Stół nie ma większego znaczenia. Winne temu jest pokolenie, które obradowało w Pałacu Namiestnikowskim – to ono zaprzepaściło mit założycielski III RP.
Twardoch zaprezentował w „Królestwie” efektowny fotoplastykon, rzecz w pół drogi między „Bękartami wojny” Tarantino, „Miastem 44” Komasy i komiksami osnutymi na kanwach historii najnowszej. Czyli przeniósł środki artystyczne ze sztuk uważanych niegdyś za „niższe” do sztuki uważanej niegdyś za „wysoką”. To dało interesujące rezultaty.
Szanowni Państwo! Rok 2018 będzie pierwszym od czasu podwójnego wyborczego zwycięstwa PiS-u w 2015 r., kiedy partie znów zmierzą się w ogólnopolskich wyborach. I choć wybory samorządowe mają swoją specyfikę – chociażby ze względu na dużą popularność wielu bezpartyjnych prezydentów, burmistrzów czy radnych – to dziś wyniki sondaży są dla opozycji fatalne. W większości z […]
„Rządy PiS-u są wyjątkowo głupie i szkodliwe. Niestety jednak, sposób wypowiadania się niektórych liberalnych oponentów Kaczyńskiego jest równie głupi. I na tym polega problem”, mówi Szczepan Twardoch, pisarz.
Szczepan Twardoch dobrze rozumie podstawową zasadę budowania marki produktu z wyższej półki – „lepsze jest wrogiem dobrego”. Póki publika akceptuje skład produktu, póki wytwór uczyniony z określonych ingrediencji smakuje, póty nie należy nic zmieniać. Poza opakowaniem.
O Szczepanie Twardochu nie dowiedziałem się z „Dzienników” wiele. Nie próbowałem nawet. Nie uchodzi podglądać kogoś, kto sobie tego nie życzy. Zaniepokoił mnie natomiast pewien widoczny w „Dziennikach” symptom – nieuprawnione poczucie powinowactwa z Sándorem Máraim.
Kiedy czytałem komentarze krytyków Twardocha, miałem wrażenie, że boją się oni przede wszystkim zmiany identyfikacji pisarzy z prekariuszy na dostarczycieli dóbr luksusowych: ale bojąc się jej, popadają w dziwną odmianę syndromu sztokholmskiego.
Bohaterowie „Dracha” drążą tunele w ciele mitycznego Behemota, szukając swojej tożsamości. O najnowszej powieści Szczepana Twardocha pisze Wojciech Engelking.
Rok 2013 ma szansę zostać rokiem kobiecego głosu w literaturze. A przynajmniej czasem, kiedy literatura tworzona przez kobiety została doceniona najważniejszymi nagrodami.