W ostatnim czasie z warszawskiej przestrzeni publicznej zniknęła jedna kontrowersyjna instalacja artystyczna i pojawiła się nowa, która również wzbudziła gwałtowne reakcje społeczne. Czy dobra sztuka w przestrzeni publicznej musi szokować, a może powinna być jedynie dekoracją?
Sztuka uliczna to zjawisko, które w ciągu ostatniej dekady przeszło ewolucję. Dawniej graffiti utożsamiano z każdym napisem umieszczanym nielegalnie na czyjejś nieruchomości. Dzisiaj coraz częściej kładziemy nacisk na odróżnianie tego, co nazywamy z angielska „street artem”, czy z włoska „graffiti”, od zwykłych bazgrołów.
Nie każdy zna język niemiecki, ale każdy potrafi przetłumaczyć hasło „Jude(n) raus”. Przywykliśmy już do nienawiści, uprzedzeń i stygmatyzowania innych osób tak bardzo, że nawet nie zastanawiamy się nad istotą tego zjawiska.
Najpierw nic na nim nie było i mało kto się nim interesował. Potem przyszła artystka Joanna Rajkowska i zrobiła na jego terenie „Dotleniacz”. Nagle wszyscy sobie o nim przypomnieli i zaczęli myśleć nad tym, jak można by go przywrócić miastu.