Wisława Szymborska czyta wszystko. Od gimnastyki dla kobiet w czasie ciąży i połogu, przez leksykony produktów spożywczych, po historię Bliskiego Wschodu w starożytności. O przeczytanych „dziełach” rozprawia w publikowanych przez lata felietonach. Czy te teksty przetrwały próbę czasu?
O różnorodności seksualnej w kinie, rytuałach medium filmowego oraz miłości do poezji Szymborskiej z Ferzanem Özpetekiem rozmawia Diana Dąbrowska
Drugie życie Adama Włodka W internecie zawrzało po zapowiedzi ustanowienia przez Fundację Wisławy Szymborskiej Nagrody im. Adama Włodka. Nagroda miałaby formę rocznego stypendium w wysokości 50 tysięcy złotych i byliby nią honorowani pisarze, tłumacze oraz krytycy literaccy, którzy nie ukończyli jeszcze 40 lat. Inicjatywa szczytna, w końcu w kraju, gdzie wyróżnień w bród, przyda się […]
Jerzy J. Kolarzowski Ironiczna, przejrzysta, ciepła. O poezji Wisławy Szymborskiej (1923 – 2012) Jako autorka poezji w polskiej literaturze Szymborska ma miejsce niecodzienne. Najpierw była tłumaczona na niemiecki, flamandzki, szwedzki i angielski, a następnie ukazały się przekłady na wiele innych języków. Głos poetki – ironiczny, przejrzysty i ciepły – był tak bardzo uniwersalny, że okazała […]
To nie „szwedzki Miłosz”, ale… O Tomasie Tranströmerze z Grzegorzem Gaudenem rozmawia Piotr Kieżun Piotr Kieżun: Czy literacka nagroda Nobla dla Tranströmera pana zaskoczyła? Grzegorz Gauden: I tak i nie. Zaskoczyła mnie, bo wydawało się, że nigdy jej nie dostanie. Od lat był faworytem. Nie tylko w mojej opinii, ale także ludzi, których zdanie bardzo […]
Jerzy J. Kolarzowski Wiersze jak fraza muzyczna Erica Satie Skandynawska melancholia Każdy, kto choć raz zetknął się z wierszami Tranströmera zapamięta ich niepowtarzalny klimat. Jest to poezja oryginalna i niezwykle wyrazista. Słowa są tu mocne, wiele znaczące, natomiast konstrukcja tych wierszy jest lekka, można by rzec ażurowa. Melancholijność otoczenia skandynawskiej przyrody, klimat surowy i kapryśny […]
Katarzyna Kazimierowska W poszukiwaniu innych, w odkrywaniu siebie „My ludzie, cóż wiemy o sobie nawzajem?” – pyta Amadeu de Prado w swojej pośmiertnie wydanej książce „Złotnik snów”. Książkę de Prado czyta Raimund Gregorius, bohater powieści Pascala Merciera „Nocny pociąg do Lizbony”. Wszyscy trzej zadają sobie i nam to samo pytanie. Jednak po kolei. Raimund Gregorius […]