Patryk Jaki czytający książkę wywołuje większy odzew niż jego ekstremistyczno-antyeuropejskie i sprzeczne z polską racją stanu wypowiedzi w Europarlamencie. Ta nierównowaga w krytyce rodzi podejrzenie eskapizmu w jakiś kulturowy skansen, gdzie pilnujemy, by nie wszedł nikt obcy.
W wyobraźni polskiej prawicy nasz kraj jest nieustannie pod oblężeniem, natomiast prawicowy żołnierz wyklęty współczesności jest ostatnim sprawiedliwym wśród morza bezprawia i zła. Zdradzili alianci, zdradziła Bruksela, targowiczanie, papież Franciszek i Czesi; patrząc na sprawę z perspektywy wieczności – jesteśmy sami.
Patryk Jaki dał się poznać jako zwolennik surowego karania i jeden z naczelnych populistów penalnych Polski. I teraz właśnie przyszła próba jego siły, charakteru i przede wszystkim zasad.
W marcu tego roku pojawiła się informacja o założeniach kolejnej reformy wymiaru sprawiedliwości opracowywanej przez Zbigniewa Ziobrę. Koncepcje zostały rytualnie skrytykowane przez opozycję, a także wielu prawników. Sęk jednak w tym, że propozycje resortu sprawiedliwości nie są jednoznacznie negatywne.
„Poprzednie generacje tak silnie zawłaszczyły scenę polityczną, że przez długi czas nie było oddechu i przestrzeni dla pokolenia lat 80. Proszę zobaczyć, że mówiąc „młody polityk”, często przywołuje się przykład Rafała Trzaskowskiego, który ma 47 lat!”, mówi znana dziennikarka.
Świat polityki nie zna litości, a ktoś, kto jednego dnia jest ulubieńcem mediów, drugiego gęsto tłumaczy się z wpadki, by jeszcze następnego szorować po sondażowym dnie. Dla kogo mijający rok był szczególnie okrutny?
Tusk może być intelektualnie dziesięć kroków przed polską sceną polityczną, ale to Kaczyński jest bardziej charyzmatyczny. Swoim wyborcom jest w stanie wytłumaczyć każdy manewr.
Te wybory były przede wszystkim wojną nie na obietnice, ale na wizerunki.
Szanowni Państwo! „Wygraliśmy!”. Po pierwszej turze wyborów samorządowych takie okrzyki słychać z obu stron sceny politycznej. I trudno się dziwić. Tegoroczna bitwa o samorządy rozpalała wyjątkowe emocje, ponieważ były to pierwsze wybory po przełomowym, podwójnym zwycięstwie Zjednoczonej Prawicy w 2015 roku. W dodatku rozpoczynające wyborczy maraton czekający nas w kolejnych latach. Jedno jest pewne: PiS […]
„Nie było prawdziwej kampanii, była tylko mordercza aktywność premiera Morawieckiego, duża aktywność prezesa Kaczyńskiego i ciężka praca Patryka Jakiego w Warszawie. Nic poza tym”, mówi były poseł PiS-u i rzecznik prezydenta Andrzeja Dudy.
Udało się przekonać część wyborców, że to „najważniejsze wybory od 1989 roku” i, co było widać choćby w Warszawie, bazując na emocjach antypisowskich, zmobilizować ich do oddania głosu. PiS łatwo dało się wmanewrować w narrację, że to w Warszawie rozegra się główna bitwa. To błąd, który dziś pozwala Koalicji Obywatelskiej ubierać się w szaty zwycięzców, pomimo dość słabego wyniku w wyborach do sejmików.
„Wygraliśmy po raz czwarty z wynikiem, który dobrze wróży, jeśli chodzi o wybory parlamentarne”, powiedział Jarosław Kaczyński na wieczorze wyborczym PiS-u. Prezes się myli. PiS zdobyło najwięcej głosów, ale wyborów nie wygrało. I to nie tylko z powodu błędów popełnionych na finiszu kampanii.
Przebieg wyborów sugeruje, że wbrew popularnym obawom polska demokracja jeszcze nie upadła. Kandydaci opozycji wygrali w wielu miejscach Polski i widać wyraźnie, że to od samych obywateli zależy, kto będzie rządził w Polsce po najbliższych wyborach parlamentarnych. Konfliktowość PiS-u utrudnia mu budowanie koalicji, a samorządów nie da się łatwo przejąć od góry – ludzie bardziej ufają polityce lokalnej niż krajowej.
Szanowni Państwo! Twarzą kampanii PiS-u w wyborach s a m o r z ą d o w y c h jest… szef r z ą d u c e n t r a l n e g o, który sam o żadne stanowisko się nie ubiega. Mateusz Morawiecki niemal codziennie odwiedza inny kawałek Polski, przekonuje […]
„Wzorzec hierarchicznego podporządkowania «terenu», o którym mówi w kampanii Prawo i Sprawiedliwość, to model szkodliwy dla samorządu. […] Nawet przy zachowaniu samorządności terytorialnej de iure, zostałaby ona ograniczona de facto”, mówi znawca polityki lokalnej Adam Gendźwiłł.