Inspirowanie się poezją Kawafisa nie jest złe. Jednak za zbyt dosłowne powoływanie się na tego urzędnika z Aleksandrii każdy poeta powinien dostawać piętnaście razów bambusowym kijem w goły zadek. Kilka należy się Sartoriusowi.
w przekładzie Ryszarda Krynickiego i Agnieszki Żuławskiej-Umedy
Przedstawiamy Państwu skrócony zapis rozmowy z Ryszardem Krynickim i Joanną Roszak o poezji Paula Celana.
Paul Celan pochodził ze świata, który zniknął. Niemiecki to język jego matki, jego jedyne miejsce zaczepienia, jego tożsamość. Poprzez słowo dociera do Innego, Drugiego, do „ty”, jak często zwraca się wprost w swoich wierszach, które są niematerialnym nośnikiem prowadzącym do spotkania – Alicja Rosé pisze o poezji Paula Celana.
Marta Nadzieja Dwa wina – dwie odsłony festiwalu im. Josepha Conrada 1. W listopadzie Kraków co roku spowija mgła, której nie dorobiło się żadne inne znane mi miasto. „Mgła, mżawka. Wszystko, czego mi trzeba do wędrówki. Mgła wyszlachetnia każdą rzecz, zacierając jej kontury, gdy wciska się do lasu. Wtedy każde drzewo zdaje się zastygłą modlitwą” […]