Przez ostatnie 30 lat sojusz tronu i ołtarza stał się czymś wszechobecnym i przerażająco oczywistym – nie mam tu na myśli ścisłej współpracy kościelnych hierarchów i polityków, ale takie zdawać by się mogło drobiazgi jak msze towarzyszące wszystkim uroczystościom, wszechobecność kleru katolickiego w przestrzeni publicznej oraz monopol na obsługę ważnych egzystencjalnie momentów.
Nie powinniśmy akceptować państwa, które staje po stronie tylko jednej grupy obywateli, części wiernych Kościoła katolickiego. Jednak w demokracji jedyną drogą do pozbycia się polityków, którzy udają kościelnych hierarchów, są wybory.
„Kiedy opadną emocje, zobaczymy, że ogromna większość francuskich muzułmanów jest dobrze zintegrowana z resztą społeczeństwa – a zamachy wręcz tę więź wzmocniły”.
Czy Konstytucja RP gwarantuje rozdział Kościoła od państwa?
O tym, jak w Polsce powinny wyglądać relacje państwa i Kościoła katolickiego oraz kto tym relacjom najbardziej szkodzi, mówi były prowincjał polskich dominikanów.
Francja jest w europejskiej awangardzie, jeśli chodzi o debatę wokół pytań podstawowych, takich jak: kim chcemy być, jakich wartości chcemy bronić i jaką cenę jesteśmy gotowi za nie zapłacić? Każdy, kto chce dziś mówić o przyszłości Europy, powinien śledzić francuską debatę z zapartym tchem.
Redaktorzy „Charlie Hebdo” ogłosili, że hasło „je suis Charlie” znaczy tyle co „je suis laïcité”. Problem w tym, że we Francji nie ma jednego modelu świeckości. Jaka wizja laïcité wyłania się po zamachu z 7 stycznia?