Śmierć Sardanapala, czyli Chopin à la Żuławski

Sylwia Wachowska

Śmierć Sardanapala, czyli Chopin à la Żuławski

pan i pani

Pan o urodzie bezwstydnej smutnej kobiety. Pani ani młoda, ani piękna. A powietrze, nic szczególnego, jak to na wsi. Widoki, owszem, całkiem, taka przestrzeń, szeroka, raczej.

PAN NIETUTEJSZY, WIĘC EGZALTACJA ODPADA

1. artystka / artysta
Ona mówi wprost- nie stałeś się kobietą, ani ja mężczyzną. Nie znosi muzyki, on wciąż dzielnie słucha kolejnych powieści. O sztuce nie rozmawiają, już. Konstatacja obserwatora: „Chaos”.

2. G. Sand i F. Chopin
Dwoje, a czworo. By sprowokować towarzysko – nawzajem dla siebie Aurora i Chip. Niepoważnie, bo sprzed lat. Śmiesznie bo imię jak dla psa. Fryderyk i George, we wspomnieniu, na chwilę, wtedy, gdy nikogo obok.

3.człowiek / marionetka
Nie tylko maska. Nie tylko przyjemność domowego teatru. Nie tylko, ratujące tożsamość alter ego. Legalnie istniejący podziemny świat, podobno do zabawy.

4.Fryderyk / Solange
I Mickiewicz. Pożądanie. Ich usta. „Litwo, ojczyzno moja” – tylko raz, i aż tak. I z nikim innym. W zamian krwotok. Ostatnie ostrzeżenie.

5.G. Sand / Maurycy
Jej nadzieja artystyczna. Syn.

6.Solange / G. Sand
Uzależnienie wampiryczne. Matka i córka. Bez szans.

7.muzyka / obraz
Zagarnia wszystko. Wciska się w szczeliny, wibruje jednocześnie w głowie Chopina i w mojej. Przepływa przez ciało, tworzy to, co widzę. Przez soczyste barwy wypełnia obraz – perspektywę labiryntu. Od środka. Zza zgarbionych pleców zmartwionego C.D. Friedricha , przez okna, drzwi, kotary wylewa się wreszcie na rozchełstanego lubieżnie Sardanapala Delacriox.

Czy rozstrzygnięto w którą stronę się zwrócić? Czy oddać się muzyce, czy obrazom, czy skomplikowanym ludzkim konstelacjom, czy w końcu prężącym się przed nami dumnie smakom i zapachom. A może historii? A może romansom? A jest jeszcze mit!

Z-a-t-r-a-c-e-n-i-e.

Totalne i bezgraniczne. Przeżyć i doświadczyć. Gdy potrzebujemy przewodnika Chopin jest krok przed nami. Uświadomiony parweniusz, niezagrożony, wytycza punkty obserwacyjne. Trwa regularna wojna.

Prawda / fałsz
Oboje wiedzą. On umiera.

Film:
Błękitna nuta ( La Note Bleue ), (1991), reżyseria: Andrzej Żuławski,

* Sylwia Wachowska,
historyk sztuki, studiuje reżyserię teatralną.

Skoro tu jesteś...

...mamy do Ciebie małą prośbę. Żyjemy w dobie poważnych zagrożeń dla pluralizmu polskich mediów. W Kulturze Liberalnej jesteśmy przekonani, że każdy zasługuje na bezpłatny dostęp do najwyższej jakości dziennikarstwa

Każdy i każda z nas ma prawo do dobrych mediów. Warto na nie wydać nawet drobną kwotę. Nawet jeśli przeznaczysz na naszą działalność 10 złotych miesięcznie, to jeśli podobnie zrobią inni, wspólnie zapewnimy działanie portalowi, który broni wolności, praworządności i różnorodności.

Prosimy Cię, abyś tworzył lub tworzyła Kulturę Liberalną z nami. Dołącz do grona naszych Darczyńców!

Wesprzyj Kulturę Liberalną