Zabójcza powściągliwość

Apetyt podobno rośnie w miarę jedzenia. W wypadku płyty “Vivaldi” Magdaleny Kożeny uczuciem, które przybiera na sile z każdą wysłuchaną arią, jest głód. Głód uczuć.

Słuchając tego albumu, nie sposób pozbyć się wrażenia, że radość nie jest tu radosna, smutek smutny, a życie żywe. Udało się jedynie rezygnacji – ta jest zrezygnowana jak należy.

“Vivaldi” to drugi album Magdaleny Kożeny nagrany z Venice Baroque Orchestra i Andreą Marconem. Tym razem przynajmniej nie udało się niczego zepsuć. Jest nawet lepiej! Artyści zrezygnowali z wolnych temp, które wystawiały na próbę cierpliwość najbardziej wyrozumiałych słuchaczy albumu “Haendel”, a porwać mogłyby chyba jedynie poczciwe ślimaki winniczki (tu spuszczam zasłonę miłosierdzia na arię “Scherza, infida” z “Ariodante”). Jednak “szybciej” nie jest równoważne z “lepiej”, więc pociecha niewielka. Arie i tak ciągną się w nieskończoność, jednakowo smętne i przygnębiające, z rzadka tylko przerywane nieco histerycznymi wybuchami uczuć.

“Muzyka Haendla wymaga ogromnych kontrastów. Ale muzyka Vivaldiego już nie. Nadmiar emocji mógłby jej nawet zaszkodzić” – mówi Kożena. To prawda. Jednak i przesadna powściągliwość może być zabójcza.

Nagranie:

“Vivaldi”
Magdalena Kożena mezzosopran
Venice Baroque Orchestra
Andrea Marcon dyrygent
Deutsche Grammophon 2009

Skoro tu jesteś...

...mamy do Ciebie małą prośbę. Żyjemy w dobie poważnych zagrożeń dla pluralizmu polskich mediów. W Kulturze Liberalnej jesteśmy przekonani, że każdy zasługuje na bezpłatny dostęp do najwyższej jakości dziennikarstwa

Każdy i każda z nas ma prawo do dobrych mediów. Warto na nie wydać nawet drobną kwotę. Nawet jeśli przeznaczysz na naszą działalność 10 złotych miesięcznie, to jeśli podobnie zrobią inni, wspólnie zapewnimy działanie portalowi, który broni wolności, praworządności i różnorodności.

Prosimy Cię, abyś tworzył lub tworzyła Kulturę Liberalną z nami. Dołącz do grona naszych Darczyńców!

Wesprzyj Kulturę Liberalną