Kolonialna potęga miała kiesę pełną brazylijskiego złota, dzięki czemu monarchowie mogli sobie pozwolić na sprowadzanie wybitnych artystów z zagranicy. Mogli także fundować stypendia najzdolniejszym ze swoich poddanych, którzy wyjeżdżali kształcić się w Italii. Królewski zespół, jak podaje Johann Walther w „Musikalisches Lexicon” z 1732 roku, składał się z siedmiu skrzypków (dwóch z nich grywało także na obojach), dwóch altowiolistów, dwóch wiolonczelistów i jednego kontrabasisty. Orquestra de Real Câmara tworzyli wyłącznie obcokrajowcy: genueńczyk, dwóch florentyńczyków, trzech rzymian, Francuz, dwóch Czechów, trzech Katalończyków i zasymilowany w Portugalii Niemiec, co – jak informuje Cristina Fernandes – dobitnie pokazuje, że kraj w owym czasie otworzył się na Europę, prowadził ożywioną wymianę kulturalną, nade wszystko zaś ukochał muzykę włoskiego baroku.
Po dzieła zapomnianych dziś włoskich mistrzów, działających w Portugalii w osiemnastym stuleciu – Pietra Giorgia oraz Pedra Antónia Avondano – sięgnął związany z lizbońskim Centro Cultural de Belém włoski zespół Divino Sospiro, prowadzony przez Enrica Onofriego. W albumie, obok utworów instrumentalnych, znalazły się kompozycje instrumentalno-wokalne, w tym „Scena de Berenice” oraz aria „Ah, non sai bella Selene” Pedra Antónia Avondano, obie kompozycje do tekstów Metastasia, obie wspaniale zaśpiewane przez Gemmę Bertagnolli. Album „1700. The Century of the Portuguese” zachwyci miłośników włoskiego baroku. Jego portugalskie oblicze, choć zupełnie nieznane, brzmi dla nas bowiem bardzo znajomo.
Płyta:
„1700. The Century of the Portuguese”
P.A. Avondano, P.G. Avondano, F.A. De Almeida
Gemma Bertagnolli sopran
Divino Sospiro
Enrico Onofri dyrygent
Dynamic 2012
