Hasłem przewodnim polityki Unii Europejskiej jest dziś kryzys. Kiedy jedni postrzegają Unię jako pacjentkę hospicjum, mogącą w najlepszym razie pozostać czymś w rodzaju Rady Europy, inni wymachują niebieskimi flagami, demonstrując swoją europejskość rozumianą jako bycie w opozycji do partii rządzącej. W tych narracjach gubimy jednak prawdziwą istotę Unii i nie dostrzegamy jej rzeczywistych problemów.
Robotnicy rzadziej głosują na partie lewicowe, a przedstawiciele klas średnich na partie konserwatywne. Nie wynika to jednak z zanikania klas, tylko z odrywania się od nich systemu politycznego. Wymagania polityki fiskalnej i ograniczane deficytu budżetowego nie pozostawiają dużego wyboru na poziomie sporów między partiami, utrudniając zadanie wyborcom. Ale nic nie wskazuje na to, by dokonywało się zanikanie wpływu klasy społecznej na preferencje wyborcze.
Zwracam się do rozczarowanych młodych prawicowych intelektualistów: dlaczego w Polsce nie powstała prawica z prawdziwego zdarzenia? Dlaczego dopuściliście, żeby zamiast niej ukształtowała się populistyczna hybryda łącząca postulaty socjalne ze źle pojmowaną dumą narodową? Naprawdę wiązaliście nadzieje z tym rządem?
Sława Marka Tatały jest wielka – wywalczył wolność alkoholową na nabrzeżu Wisły w Warszawie. Tyle. Nie zauważył jednak, że wyrok w jego sprawie sprzyja lobby kierowców i utrwala desocjalizujące przepisy, za jakie należy uznać zakaz picia alkoholu w miejscach publicznych.
Rozbiórka warszawskiej Rotundy wzbudziła nie mniejsze kontrowersje niż decyzja o jej wstrzymaniu. Warto jednak pamiętać, że cały ten proces to tylko kolejny akord w całej symfonii niszczenia założeń Ściany Wschodniej i przekształcania Warszawy w miasto szklanych elewacji.
Gwatemala to dla kobiet kraj wyjątkowo niebezpieczny. Nie mogą czuć się bezpiecznie ani w domu, ani poza nim. Największym zagrożeniem jest jednak zwykle samo państwo, jego prawa, instytucje i funkcjonariusze. A im kobieta jest biedniejsza i gorzej wykształcona, tym państwo jest dla niej groźniejsze, a jej głos słabiej słyszalny.
Szanowni Państwo! Ani lewica, ani liberałowie nie mają dziś nic ciekawego do powiedzenia – zadeklarował niedawno na łamach „Do Rzeczy” związany z „Tok FM” dziennikarz Jan Wróbel. Chociaż w „Kulturze Liberalnej” z konserwatywnym publicystą się nie zgadzamy, postanowiliśmy zapytać, co interesującego do powiedzenia ma prawica, a przede wszystkim młoda prawica – modna i często niepokorna […]
„Rzekoma potęga PiS-u, to mit stworzony przez liberalne salony drżące przed Kaczyńskim i jego antyestablishmentową agendą. Nawet pobieżna obserwacja praktyki politycznej tej partii musi prowadzić do wniosku, że to obóz skrajnie nieporadny” twierdzi Bartłomiej Radziejewski, redaktor naczelny „Nowej Konfederacji”.
Idea polska, czyli to, co Polacy wytworzyli czy też odkryli w swoich dziejach, może stanowić podstawę dla przemyślenia na nowo tego, co dzieje się współcześnie ze społeczeństwem, gospodarką czy polityką. Być może nasze doświadczenia mają wartość nie tylko dla nas samych.
„Kong: Wyspa Czaszki”, pomimo dużej liczby zaangażowanych znanych aktorów, ma jedną prawdziwą gwiazdę – olbrzymią małpę. To właśnie wokół niej zbudowana jest cała historia – pozbawiona głębi, ale piękna i ukierunkowana na czystą zabawę.
„Ostatnie dni miasta” to symfonia miejska i film o trudnej przynależności; także o zmianie relacji z prywatnymi ojczyznami, które zostały przejęte przez konflikty.
Jak dotąd nikt chyba nie przyłożył do „Almanachu Gotajskiego” strukturalnej metody Lévi-Straussa. A przecież potraktowanie królewskich dynastii jako europejskiej wersji krewniaczych struktur plemiennych mogłoby dać ciekawe poznawczo skutki. Więzy krwi determinują europejskie systemy społeczne aż do czasów najnowszych.
Wydawnictwo Nasza Księgarnia zaprezentowało „klasyczne” baśnie w wierszowanych wersjach Gabrieli Mistral. Czy te opowieści – opatrzone współczesnymi grafikami, stworzone jednak „dawno, dawno temu” – wyróżniają się jakoś na tle niezliczonych postmodernistycznych przeróbek znanych baśni?