Od kiedy duet zasłużonych publicystów „Polityki” zaczął popularyzować pojęcie „symetryzmu”, uwagę opinii publicznej zaczęły przyciągały krótkie i burzliwe dyskusje na temat tego nieistniejącego zjawiska. Publicystyka osób nazywających siebie „antysymetrystami” oparta jest jednak na ignorowaniu faktów i działań osób, które krytykują.
Nie tylko w Polsce tegoroczny wrzesień upływa pod znakiem dyskusji o nowych podstawach programowych, również w Chinach dzieci z pierwszych klas podstawówek i gimnazjów dostają do rąk świeże podręczniki dostosowane do aktualnej wizji kształcenia nowych pokoleń.
Koniec wakacji i zbliżający się początek roku szkolnego zdominowała dyskusja na temat nowego kanonu lektur – w swoim anachronizmie i denerwująca, i wzruszająca
„PiS, jaki jest, każdy widzi. I trzeba o tym mówić. Ale żadna partia polityczna, która powie, że jej programem jest wyłącznie odsunięcie PiS-u od władzy, wyborów nie wygra. To o wiele za mało”, uważa były prezydent.
Jedno z nieoczywistych pytań, które możemy postawić po ostatnich atakach terrorystycznych w Barcelonie, dotyczy tego, jak projektować przestrzenie miejskie, tak by nie były wykorzystywane one przez terrorystów.
Narody wydobywały się w historii z większych katastrof niż spory między zwaśnionymi publicystami. Gdyby chodziło więc tylko o to, żeby odsunąć na bok radykałów, wzajemnie się przeprosić i zyskać trochę więcej pewności siebie, sprawa nie byłaby zbyt poważna. W opisie sytuacji przedstawionym przez Piotra Zarembę można jednak dostrzec problemy o wymiarze bardziej fundamentalnym, które sprawiają, że taki scenariusz wydaje się mało prawdopodobny.
O ile „Nieszpory” Herreweghego chciałoby się zachować w pamięci, a może nawet na płycie, to występ Il Giardino Armonico najlepiej jak najszybciej zapomnieć.
Lisica, liszka, lisiczka, stągiewka czy kurza noga – pod takim nazwami figuruje kurka, czyli pieprznik jadalny. Sezon na kurki trwa zwykle od czerwca do października.
Szanowni Państwo, „Przez półtora roku rząd PiS-u dokonał wielkiego skoku gospodarczego, zrealizował obietnice, zmniejszył nierówności i może prowadzić własną, suwerenną politykę gospodarczą”, mówił Mateusz Morawiecki podczas kongresu Prawa i Sprawiedliwości w Przysusze na początku lipca. Pomińmy w tym miejscu tezy o wielkiej zmianie w polskiej gospodarce, która rzekomo dokonała się w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy. […]
„Kiedy ktoś twierdzi, że dzisiejsza polityka gospodarcza jest suwerenna, to należałoby wyciągnąć wniosek, że poprzednia była niesuwerenna. Czy w tym domniemanym zarzucie o rzekomy brak suwerenności chodzi o to, że polska gospodarka była pod dyktatem obcych mocarstw?! Nie widziałem żadnych przejawów braku suwerenności w polskiej polityce gospodarczej po 1989 r.”.
Całkowicie oddana pisaniu, wiecznie uwikłana w nieszczęśliwe romanse, politycznie naiwna, żyjąca w skrajnej nędzy. O życiu Mariny Cwietajewej oraz poświęconym jej biograficznym eseju Anny Piwkowskiej w rocznicę śmierci rosyjskiej poetki pisze Anna Olmińska.
Premier Morawiecki mówił kiedyś, że wolałby mieć do czynienia z ponad 200-procentowym japońskim zadłużeniem niż z ponad 50-procentowym polskim. Dlaczego? Bo sposób zadłużenia kraju stanowi także o suwerenności jego gospodarki.
Kuba Czekaj ponownie podejmuje temat dorastania z punktu widzenia młodego człowieka. Tym razem zwraca uwagę na trud budowania autonomii w sytuacji tęsknoty za nieobecnym rodzicem.
Nowe wydanie jednej z najbardziej wyczekiwanych książek dla dzieci – „Złotej różdżki” Heinricha Hoffmanna – sprowokowało gorące dyskusje. O plusach i minusach uwspółcześnionej językowo, obyczajowo i ilustracyjnie wersji utworu i o jego znaczeniu dla współczesnych – dzieci i rodziców pisze Małgorzata Cackowska.
„Nie wiem, na czym miałaby polegać ta suwerenność, którą teraz rzekomo odzyskaliśmy. Czy chodzi o te kilkadziesiąt miliardów złotych, które przeznaczyliśmy na transfery socjalne? Tego rodzaju suwerenności nikt z Brukseli nam nie odbierał”.