Gry adaptacyjne. Recenzja serialu „The Last of Us”
Przypadek tego serialu pokazuje, jak karkołomne jest zadanie adaptacji gry do innego medium. Zależność od kultowego oryginału może okazać się pułapką ograniczającą wyobraźnię twórców.
Przypadek tego serialu pokazuje, jak karkołomne jest zadanie adaptacji gry do innego medium. Zależność od kultowego oryginału może okazać się pułapką ograniczającą wyobraźnię twórców.
Jasmila Žbanić opowiada o tragedii w Srebrenicy bez posługiwania się obrazami okrucieństwa. Zamiast tego zespala widza z perspektywą głównej bohaterki – światem jej podejrzeń, przeczuć i domysłów, aż po wiarę w to, że Historię może jednak uda się przechytrzyć.
Ostatnio do znudzenia powtarzane jest pytanie, czy opera była, jest i powinna być rozrywką popularną. Po obejrzeniu „Aidy” w Bregenz myślę, że pytanie to można śmiało przeformułować: czy opera powinna być rozrywką masową.
Grudzień 2006. Rozwścieczony tłum miłośników opery dokonuje zmasowanego wygwizdu. Jego celem jest Roberto Alagna, który ośmielił się arię Celeste Aida (Niebiańska Aido) zaśpiewać źle. Rozwścieczony tenor opuszcza scenę mediolańskiej La Scali, wygrażając pięścią. Jego kolejne występy zostają odwołane. Alagna tłumaczy się później zachwyconej skandalem prasie: „Mam problemy zdrowotne. Poszedłem za kulisy tylko na chwilę, żeby […]