Cate Blanchett będzie jedną z faworytek do Oscara dla najlepszej aktorki za rolę apodyktycznej dyrygentki. Niestety, w filmie Fielda sama muzyka została potraktowana tylko pretekstowo.
„Czekam na polski film, który mógłby zainteresować zarówno polskiego, jak i zagranicznego widza. Nie należy tych dwóch rzeczy przeciwstawiać. Zmieńmy sposób myślenia. Jeśli jest wspaniała historia, to można ją opowiedzieć w taki sposób, by zrozumiano ją pod każdą szerokością geograficzną”.
Czy ze złem można zmierzyć się za pomocą filmu? Czy wolność artysty może kolidować z publicystycznym zaangażowaniem? Jakiego tematu zabrakło w polskich filmach po 1989 roku? Odpowiedzi na te pytania szuka Agnieszka Holland w rozmowie z Grzegorzem Brzozowskim.
Jeśli jakakolwiek partia liberalna w Polsce chce wygrać wybory, musi wyborcom zaproponować zwrot tego, co po katastrofie smoleńskiej zostało im zabrane – prywatności.
O społecznych zadaniach artystów, ryzyku upolitycznienia sztuki oraz zagubieniu po przełomie 1989 r. rozmawiamy z Andrzejem Wajdą i Krystyną Zachwatowicz, tegorocznymi laureatami Nagrody im. Gieysztora.
Jak znaleźć klucz do opisania ceremonii rozdania nagród najważniejszych w światowym przemyśle filmowym? Moment przyznania Oscarów stał się już dawno wydarzeniem, o którym pamiętamy nie tylko z uwagi na laureatów, lecz także dlatego, że się po prostu odbyło.
Krzysztof Zanussi żyje we własnej alternatywnej rzeczywistości, w której jest właśnie tak, jak to przedstawił na ekranie. Tym bardziej przykro mi było na „Obcym ciele”. Na naszych oczach ważny rozdział w historii polskiego kina nieodwołalnie się kończy.
Jeżeli dobrze rekonstruuję środowiskowe plotki, było tak. Janusz Głowacki napisał dla Andrzeja Wajdy scenariusz filmu o Lechu Wałęsie, tyle że z tego scenariusza niewiele na ekranie zostało.
Po wyjściu z filmu Macieja Pieprzycy mam w głowie natłok myśli. Nie, „Chce się żyć” niczego nie udaje, to nie jest żadne arcydzieło, jego twórcy nie wspinają się na piedestał, aby z jego wysokości serwować widzom prawdy objawione. Ale jest to film, który sprawia, że z podwójną siłą powraca pytanie, formułowane już przeze mnie w „Kulturze Liberalnej”, o decyzję szacownej komisji, która jako polskiego kandydata do Oscara zgłosiła „Wałęsę” Andrzeja Wajdy.
Kasia Kazimierowska Legenda z kobietą w tle Rodzinne wątki historii o Lechu Wałęsie w filmie Andrzeja Wajdy spełniają funkcję anegdotyczną, czasem także przydają się reżyserowi, by wyjaśnić postępowanie bohatera. Niewiele mówią o jego żonie, a jeszcze mniej o kobietach, które oddały swoje życie za Solidarność. Pisząc o oddaniu życia, mam na myśli poświęcenie tysięcy kobiet, […]
Do sprawy przyjdzie jeszcze wracać, gdy długo oczekiwany film Andrzeja Wajdy czwartego października trafi na ekrany kin w całej Polsce. Dziś zatem tylko kilka nie powiązanych ściśle ze sobą spostrzeżeń, narzucających się po ubiegłotygodniowym pokazie prasowym.
Nie mogło zabraknąć Grażyny Torbickiej. Prowadzi wszystkie najważniejsze gale w Polsce. Skoro więc przed pokazem filmu Andrzeja Wajdy „Wałęsa. Człowiek z nadziei” na scenę Teatru Wielkiego Opery Narodowej weszła właśnie ona, Lechowi Wałęsie siedzącemu na honorowym miejscu obok pary prezydenckiej, Anny i Bronisława Komorowskich, musiało się zrobić przyjemnie.
Orędzie o stanie Europy, coroczne najważniejsze wystąpienie Przewodniczącego Komisji Europejskiej, nie zostało przez niego wykorzystane – ubolewa prasa Starego Kontynentu. Na łamach „Le Soir” felietonista zauważa, że Barroso zabrakło polotu, chęci wybicia się ponad przeciętność, zapisania się na kartach historii.
Jacek Wakar Powrót Pasikowskiego Nie obejrzałem „Pokłosia” podczas tegorocznego festiwalu w Gdyni. Film Władysława Pasikowskiego włączono do konkursu później niż za pięć dwunasta, nie mogłem już zmienić swoich planów. Od początku zresztą wydało mi się to lekko dziwne – wyszło na to, że niemal do finiszu imprezy jury nie wiedziało, ile filmów ocenia i kto […]
Jacek Wakar Radziwiłowicz Przeczytałem, jeszcze przed wyznaczoną na listopad premierą, książkowy wywiad-rzekę, przeprowadzony z Jerzym Radziwiłowiczem przez Łukasza Maciejewskiego (Wyd. Wielka Litera). Obu rozmówców znam, co poczytuję sobie za zaszczyt i przyjemność. Z Łukaszem z niejednego dziennikarskiego pieca wspólnie chleb jedliśmy, zawsze imponowała mi w nim umiejętność słuchania swych rozmówców, pełne zaangażowanie w owo słuchanie […]