Bauman nawet po latach upierał się, że „syjonizm to nacjonalizm jak każdy inny”, jakby nie znał historii Żydów. I że „Żydzi są nierozłączną częścią narodów, z którymi żyją”, choć Holokaust wykazał coś wprost przeciwnego – pisze w drugiej odsłonie tekstu o bohaterze „Wygnańca” Henryk Grynberg.
„Mieszkał na Nowotki vis-à-vis mnie. To było serce byłego getta. Wielu Żydów tam mieszkało w nowych blokach. Stamtąd obaj uciekliśmy” – pisze o Zygmuncie Baumanie Henryk Grynberg, zestawiając jego życiorys z własnym doświadczeniem bycia Żydem w komunistycznej Polsce.
W nowej biografii Baumana to Leszek Kołakowski stanowi najważniejszy punkt odniesienia dla Domosławskiego i nie trudno zgadnąć, kogo z tej dwójki obdarza on większą sympatią. Pod względem dorobku Bauman i Kołakowski to jednak dwie różne ligi. Pierwszy jest co prawda świetnym aforystą i „czułym narratorem naszych lęków i nadziei”, ale to drugi pozostaje kartografem kreślącym mapę Ducha. A to z Ducha rodzą się nadzieje.
Kim są wykluczeni? Można ich określić jedną zbiorczą nazwą – „zniknięci”: „nikogo nie obchodzą, nikt się o nich nie upomina, gazetom szkoda szpalt na newsy o ich zaginięciu”. Domosławski umiał do nich dotrzeć i ich wysłuchać.
Czy film dokumentalny może pełnić rolę czwartej władzy dzięki obnażeniu medialnych manipulacji polityków? Jakie impulsy kształtowały marketing polityczny w Polsce po 1989 r.? Co stało za charyzmą najskromniejszego prezydenta świata Pepe Mujiki oraz polityka-performera Antanasa Mockusa?
Szanowni Państwo, amerykańsko-meksykańskie pogranicze pochłonęło 80 tys. ludzkich istnień, a kolejne 20 tys. uważa się za zaginione – tak Ed Vulliamy, autor głośnego reportażu „Ameksyka” podsumowuje bilans regularnej wojny, która toczy się w tym rejonie. Walczące ze sobą i z państwem kartele biorą udział w grze, w której stawką jest zdominowanie narkotykowego rynku. Ofiary schodzą […]
Łukasz Pawłowski Lepiej świętujmy czy świętujmy lepiej? Tydzień po „święcie” niepodległości odnoszę wrażenie, że dużą część toczonej wokół niego dyskusji nieźle podsumowuje rysunek Marka Raczkowskiego przedstawiający pewnego krakusa, który z lokalnego radia dowiaduje się, że „według niepotwierdzonych informacji wśród ofiar karambolu we Włoszech nie było mieszkańców Krakowa”. Podobnie i w tym wypadku każda ze stron […]
Joanna Klimczyk Trochę nudy i zwyczajne demony Czytelnik, który chciał sięgnąć po tę biografię Kapuścińskiego, nie miał łatwego zadania. Głównie dlatego, że zanim książka pokazała się w księgarniach, dowiedział się o niej wszystkiego, a nawet więcej, niżby sobie życzył. Przez „wszystko” rozumiem nie tylko streszczenie zasadniczych i „kontrowersyjnych” (używam cudzysłowu, bo owa kontrowersyjność w moim […]
Łukasz Jasina Bo lubimy biografie…. Publikację biografii Ryszarda Kapuścińskiego pióra Artura Domosławskiego poprzedziła – krótkotrwała na szczęście – burza medialna. Wydaniu książki sprzeciwiła się, jak wiadomo, na drodze sądownej, wdowa po pisarzu Alicja Kapuścińska. Na szczęście jednak sąd zakazu nie wydał. Książka pojawiła się na półkach. Od salw honorowych na pogrzebie Ryszarda Kapuścińskiego minęły niedawno […]
Polemika z artykułem Artura Domosławskiego