Bułgaria neguje istnienie narodu macedońskiego, jak Rosja ukraińskiego, i wetuje członkostwo Macedonii w UE, jak Turcja – Finlandii i Szwecji w NATO. Grecja zachowała się podobnie. Stężenie wrogości, jaką Macedonia, niespełna dwumilionowy naród, wywołuje samym swym istnieniem, przekracza nawet bałkańskie normatywy. Może dlatego, że nikogo jeszcze nie najechali?
Jasmila Žbanić opowiada o tragedii w Srebrenicy bez posługiwania się obrazami okrucieństwa. Zamiast tego zespala widza z perspektywą głównej bohaterki – światem jej podejrzeń, przeczuć i domysłów, aż po wiarę w to, że Historię może jednak uda się przechytrzyć.
W książce Sylwii Siedleckiej nie ma ani czarnomorskich kurortów, ani postkomunistycznej martyrologii. Są przede wszystkim ludzie: partyjna działaczka wyznająca okultystyczny mistycyzm czy jasnowidzka, do której pielgrzymuje szef państwa. To dzięki nim Bułgaria pod piórem autorki staje się krainą niespodziewanych paradoksów, o których nie śniło się bywalcom nadmorskich klubów.
O futbolu, legendarnym Wilimowskim, jugosłowiańskiej recepcji polskiej kultury w latach 80., poplątanych bałkańskich tożsamościach, chorwackich kibicach i problemach z nacjonalizmem opowiada Patrycji Pokorze bośniacki pisarz i publicysta Miljenko Jergović.
Czy 26 lat po upadku muru berlińskiego kraje byłej Jugosławii są rozczarowane Zachodem i z jakimi wyzwaniami muszą się mierzyć?
W tym tygodniu dziennikarze w światowych mediach pisali m.in. o przyszłości chińskiej gospodarki, zmianach na rynku surowców po umowie z Iranem oraz migrantach z Bałkanów, którzy próbują przedostać się do krajów UE.
Imigrantów nic nie zatrzyma. Nie inaczej będzie w przypadku muru, który na granicy węgiersko-serbskiej zdecydował się wybudować Viktor Orbán. Budowa wystartowała w miniony wtorek.
Rumunia to młody kraj zawieszony między Wschodem i Zachodem. Nic dziwnego, że mieszkających tam obcokrajowcy powtarzają często następujące zdanie: „Im dłużej tu jestem, tym mniej rozumiem”. Bogumił Luft do tej grupy na pewno nie należy. Zna i rozumie ten kraj jak mało kto.
Postać Tadeusza Mazowieckiego jawi mi się jako coś więcej niż tylko element opowieści o młodej polskiej demokracji, czasie przemian, budowaniu III RP. To dla mnie postać mędrca i – choć nie lubię nadużywać tego słowa – moralnego autorytetu, który jak mało kto posiadał zmysł etyczny, wewnętrzne przekonanie co do konieczności budzenia wartości.
Jej Perfekcyjność Prajd, czyli pride po bałkańsku Filmy dotyczące tematyki LGBT zasadniczo mieszczą się albo w nurcie komediowo-prześmiewczym, albo w nurcie kina dokumentalno-edukacyjnego. Oczywiście, pojawiają się ambitne wyjątki, jednakże to właśnie produkcje z tych dwóch gałęzi są najchętniej oglądane. Srđan Dragojević, reżyser „Parady”, specjalizuje się w komediach i filmach wojennych, można więc było się spodziewać, […]