Młodzi Ukraińcy marzą i wierzą. Marzą o zwycięstwie nad Rosją i wierzą w lepszą przyszłość Ukrainy. Dzieje się tak pomimo tego, że od dziesięciu lat w ich państwie trwa wojna, a nie należy ono do NATO ani do Unii Europejskiej. I w ciągu ostatnich trzydziestu lat dawało wiele powodów, by w nie zwątpić.
Test „nowo wybranego” prezydenta przyszedł bardzo szybko. 22 marca w podmoskiewskim Krasnogorsku doszło do zamachu terrorystycznego. Zginęło co najmniej 137 osób. Do zamachu przyznało się Państwo Islamskie Prowincji Chorasan. Trzy dni wcześniej Putin publicznie zbagatelizował ostrzeżenia na temat możliwego zamachu, które otrzymał między innymi od Stanów Zjednoczonych. System pokazał swój słaby punkt.
Kim jest Wołodymyr Zełenski? Korespondent amerykańskiego „Time’a” od pięciu lat przygląda się mu się z bliska. W swojej najnowszej książce dokonuje bilansu jego rządów i stawia trudne pytania o przyszłość tego prezydenta, którego mandat przypadł na najgorszy dla Ukrainy czas.
Zachód powinien porzucić błędne przekonanie, że wojna wkrótce się zakończy, a Władimir Putin w końcu zrozumie swój błąd. Rosja weszła na ścieżkę rewolucyjną. Chce destrukcji systemu, który powstał po 1945 roku. Cena, jaką Europa, a w szczególności nasz region, zapłaci w wyniku porażki Ukrainy, będzie ogromna.
Zdaniem rosyjskich elit Warszawa wspiera Ukrainę nie dlatego, że chciałaby mieć za swoją wschodnią granicą silny, demokratyczny i zintegrowany ze strukturami europejskimi kraj, a dlatego, że chce restauracji Rzeczpospolitej. Potwierdza to ostatni tekst Dmitrija Miedwiediewa, byłego prezydenta Rosji. Złośliwi mogliby powiedzieć, że przemyślenia tam zawarte płyną nie z głębi rosyjskiej duszy, lecz kieliszka.
Roast w wykonaniu Zełeńskiego w Nowym Jorku nie był najwyższych lotów. Przypomniał nam jednak, że Ukraina nigdy nie będzie Ukrainą polskich marzeń. Będzie Ukrainą marzeń Ukraińców.
Nie mam wątpliwości, że Jacek Bartosiak stworzył dzieło wybitne. Gdybym miał określić jednym słowem głównego bohatera, to powiedziałbym, że jest wieszczem, powieść zaś cechuje wielowymiarowość interpretacyjna. Jej czytelnik musi być człowiekiem myślącym i niebojącym się zatrzymać w zadumie przy jednym zdaniu na kilka minut.