Populiści niezmiennie twierdzą, że są wyrazicielami faktycznej woli ludu. To dla nich mocny argument do negowania wyniku każdych przegranych przez nich wyborów. Jeśli reprezentuje się prawdziwy głos ludu, wyborcza porażka powinna być niemożliwa. Widzieliśmy to zarówno w 2021 roku na Kapitolu, jak i teraz w Brazylii.
Populizm uderza we wszelkie instytucje mające pełnić autonomiczną rolę lub pośredniczyć między państwem a społeczeństwem, jak sądy czy media. Są one traktowane jako wrogie, ponieważ nie zostały wybrane przez lud. Reprezentują więc nie jego interesy, ale interesy pragnących go sobie podporządkować elit.
Jak bardzo pojemna może okazać się forma dokumentu? Czy możemy dzięki niej przekroczyć granice międzygatunkowe, współodczuwać z rzeką jako żywą istotą lub doświadczyć metamorfozy wirtualnego ciała?
Jair Bolsonaro w kampanii prezydenckiej obiecywał, że położy kres korupcji w Brazylii. Tymczasem krajem wstrząsają kolejne skandale związane z zakupem szczepionek przeciwko covid-19, a liczba ofiar pandemii przekroczyła pół miliona. Coraz gorsza jest sytuacja ludności rdzennej, a Amazonia emituje więcej CO₂ niż jest w stanie pochłonąć. Skąd te wszystkie kryzysy? Czy przyczynią się one do porażki Bolsonaro w nadciągających wyborach?
Portrety pomocy domowych stanowią wyrazistą tradycję kinematografii brazylijskiej. Film Sandry Kogut nie tylko odsłania cierpienie wywołane przez społeczne nierówności, ale i jest wyrazem wiary w „przyjaźń ponad podziałami” – być może nieosiągalną na co dzień.
Upadek demokracji, kryzys ekologiczny, wojna w Syrii, spięcia międzykulturowe towarzyszące rosnącej potędze Chin – to tematy dokumentów, które konkurowały w tym roku o Oscara.
Brazylijski kandydat do Oscara to opowieść o cenie, jaką kobiety zmuszone są zapłacić za męski wstyd.
Szanowni Państwo, „To wszystko wasza wina”. „Co takiego?”. „Wszystko”. Tak zaczyna się znakomity monolog w jednym z popularnych ostatnio seriali – brytyjskim „Rok za rokiem”. Serial opowiada o losach zwykłej, kilkuosobowej brytyjskiej rodziny z Manchesteru i Londynu. Jego akcja toczy się w niedalekiej przyszłości, na przestrzeni kilku lat, a zaczyna zaledwie kilka lat od czasów […]
„Ludzie nie powinni poddać się rozpaczy i myśleć, że mamy do czynienia z jakiegoś rodzaju nową antydemokratyczną, populistyczną falą, która będzie trwać wiecznie”, mówi Fareed Zakaria w rozmowie z Tomaszem Sawczukiem.
Historia Pedra, głównego bohatera „Hard Paint”, pokazuje, że dla ludzi, którzy zmagają się w życiu z odrzuceniem i samotnością, nikt nie ma litości. Czy ucieczką od presji lokalnego środowiska może okazać się wirtualna rzeczywistość?
Horacjańskie „Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu” po obejrzeniu filmu biograficznego „Paulo Coelho. Niesamowita historia” można by zmodyfikować: „Wystawiłem tobie pomnik”. Trudno tu jednak mówić o wizerunku człowieka z krwi i kości – a i z trwałością zapewne też nie będzie najlepiej.
Powieść Soaresa przypomina regionalną południowoamerykańską potrawę, przygotowaną przez niezbyt biegłego kucharza. Danie ma oryginalny smak, ale przez pomieszanie nieoczywistych składników w nieodpowiednich proporcjach jego konsumpcja grozi bólem brzucha.
„Brazylijczycy mieli już kilka okazji, żeby zobaczyć, co oznacza honor bycia gospodarzem sportowej megaimprezy. Ile to kosztuje, jak tworzy korupcję, rodzi nadużycia i marnotrawstwo” – mówi Juliana Barbassa, brazylijska reporterka i pisarka.
Trudno wyobrazić sobie, aby na tym etapie coś jeszcze mogło uratować prezydent Brazylii, Dilmę Rousseff. W najbliższą środę lub czwartek brazylijski senat zagłosuje w sprawie uruchomienia wobec niej procedury impeachmentu.
Epidemia wirusa Zika okazała się nie tylko inspiracją do snucia teorii spiskowych, ale przede wszystkim rozpaliła w Ameryce Południowej debatę na temat praw reprodukcyjnych kobiet i braku dostępu do legalnej aborcji.