W styczniu minie blisko pół wieku od ogłoszenia Karty 77, inicjatywy na rzecz praw człowieka w komunistycznej Czechosłowacji. Jednym z jej sygnatariuszy był Jan Patočka – filozof i świadek dwudziestowiecznych katastrof, którego warto odkryć na nowo.
Do wyborów zostało kilka miesięcy i rozbudzone nastroje mają warunki do tego, żeby nie wygasnąć. Znów dostały podpałkę, tym razem w postaci komisji „lex Tusk”, a nie tłumi ich to nieznośne pytanie z czasów demonstracji przeciwko wyrokowi TK i przeciwko PiS-owi: ale jak chcecie obalić tę władzę, skoro jeszcze tyle czasu do wyborów?
Szanowni Państwo! Dzisiejszy numer „Kultury Liberalnej” ukazuje się w szczególnym momencie. W poniedziałek prezydent Andrzej Duda ogłosił, że podpisze ustawę o tak zwanej komisji do spraw zbadania rosyjskich wpływów w Polsce w latach 2007–2022. Duda powiedział również, że po podpisaniu skieruje ustawę do Trybunału Konstytucyjnego, ponieważ pojawiały się wątpliwości, co do jej konstytucyjności. Oznacza to, […]
„Ziarnko do ziarnka, chwila do chwili – zbierają się, aż nadchodzi moment krytyczny. Zachowajcie cierpliwość i pracujcie na ten moment. Zmiana jest możliwa” – pisze Mikuláš Minář, twórca Miliona Chwil dla Demokracji, największego czeskiego ruchu społecznego w czasach nieliberalnych rządów Andreja Babiša.
„Funkcjonujemy w świecie, w którym kapitał ma narodowość i podlega ocenie etycznej, dlatego kluczowa jest świadomość. Musimy wziąć pod uwagę więcej czynników i nie możemy usprawiedliwiać się, że nie wiedzieliśmy, że firma X czy Y wykorzystuje niewolniczą pracę Ujgurów w Sinkiangu. Wojna pokazała nam, że potrafimy podejmować decyzje, które mają wpływ na nasz portfel. Czy rzeczywiście zyskujemy na tym, że za te 5,31 złotego możemy kupić sobie zaparzacz do herbaty w kształcie kupy psa?”.
„Niech sobie nie myślą, że jesteśmy kolaborantami” to szeroki i wysycony różnymi barwami pejzaż wojennego Protektoratu Czech i Moraw. W rozmowie z autorem pytamy o postawy elit i społeczne lęki, konsekwencje antydemokratycznych resentymentów oraz o płynne granice między grą a zdradą.
Spór pomiędzy polskim a czeskim rządem o kopalnię w Turowie pokazuje, jak blisko powiązane są ze sobą kwestie polityki energetycznej i polityki zagranicznej. Jak działa polska dyplomacja energetyczna?
Opublikowany niedawno nowy raport Międzyrządowego Panelu do spraw Zmian Klimatu nie pozostawia wątpliwości – potrzebne są szybkie, skoordynowane i radykalne działania. Jeśli jednak 2021 rok miał być rokiem „klimatycznych wyborów”, to wyniki z Norwegii, Niemiec i Czech nie napawają optymizmem.
W piątek Trybunał Sprawiedliwości UE wydał – na wniosek czeskiego rządu – tymczasowe postanowienie o wstrzymaniu wydobycia węgla brunatnego w Turowie. Kopalnia odkrywkowa będąca własnością Polskiej Grupy Energetycznej od kilkudziesięciu lat jest kością niezgody pomiędzy Czechami, Niemcami i Polską.
Jak to się stało, że w kraju głęboko doświadczonym przez autorytarny system i spragnionym praworządności, w czasach demokracji państwem rządzi populista oskarżany o wykorzystywanie funkcji państwowej do umacniania swojego potężnego majątku?
Pierwszy fabularny film o najbardziej znanym i cenionym za granicą czeskim dysydencie miał być w zamyśle reżysera rodzajem hołdu dla zmarłego w grudniu przed dziewięcioma laty prezydenta. Zdaniem niektórych odniósł przeciwny skutek.
Najnowszy film Agnieszki Holland to nie tylko portret charyzmatycznego uzdrowiciela. To także zachęta do szerszego spojrzenia na (nieoczywistą) skłonność Czechów do metafizyki, manifestującą się chociażby w czasach epidemii covid-19.
We wrześniu 1938 roku w wyniku konferencji w Monachium z Czechosłowacji został kadłub, który miał nie przetrwać nawet roku. Piotr M. Majewski opisuje kulisy tego spektaklu jednocześnie rzetelnie i z wyczuciem suspensu – i sprawia, że tę tragedię przeżywa się wraz z jej ofiarami.
Czechy i Polskę łączy bliskość językowa oraz komunistyczna przeszłość. Po roku 1989 obu krajom przyświecały ideały demokracji i praworządności. Trzydzieści lat później sytuacja się zmieniła. Duet Babiš–Zeman być może nie niszczy demokratycznego państwa prawa tak ostentacyjnie jak Viktor Orbán czy Jarosław Kaczyński, ale jest równie niebezpieczny.
Szanowni Państwo! Nawet 300 tysięcy ludzi na ulicach miast w całej Francji w listopadzie 2018 roku, milion ludzi na ulicach Londynu w marcu 2019 roku, ćwierć miliona ludzi na ulicach Pragi w czerwcu, 60 tysięcy na ulicach Moskwy w sierpniu, najwięcej od opozycyjnych protestów w roku 2011, wreszcie regularne, trwające od miesięcy i przyciągające nawet […]