Mogłoby się wydawać, że seria „Czytam sobie” stworzona do nauki czytania, przestrzegająca ścisłe określonej liczby 2500–2800 słów, nie będzie szczególnie fascynująca fabularnie, tymczasem oferuje ona małym czytelnikom znakomite literackie kąski. Takie jak wzruszająca opowieść Wojciecha Widłaka „Tajemnica zielonej butelki”.
Aby poradzić sobie z życiową melancholią, samotny znawca azalii i rododendronów zostaje piratem i rzuca się wir przygód, ale miłość do syreny szybko doprowadza go na skraj bankructwa. Ostatecznie Protazy znajduje spokój jako „pampuch domowy” u boku dzielnej piratki. W niewielkiej książeczce z serii „Czytam sobie” te zawiłe poszukiwania własnej drogi opisała dzieciom z typowym dla siebie komizmem Justyna Bednarek.
Każdy z nas miał, i może jeszcze pamięta, własne podwórko, gdzie działy się rzeczy magiczne, podsycane przez wyobraźnię. W tej mikroprzestrzeni zachowało się wiele z nas. Wraca do niej Rafał Witek w swoich „Psotnicach podwórkowych”, portretując podwórko jako enklawę, miejsce zaczarowane zabawą, tętniące dziecięcym śmiechem i rozedrganym językiem dziecięcym.