Wybory w USA: demokraci przegrywają. Czy to oznacza, że Ameryka przestanie wspierać Ukrainę? Twórcy „Podkastu Amerykańskiego”, Łukasz Pawłowski i Piotr Tarczyński, którzy są teraz w Stanach Zjednoczonych, komentują wyniki wyborów do Kongresu i opowiadają o ich konsekwencjach dla amerykańskiej demokracji i wsparcia dla Ukrainy.
Zagrożonych brakiem żywności jest prawie 19 milionów mieszkańców Afganistanu, w tym ponad 9 milionów dzieci. 97 procent społeczeństwa afgańskiego żyje na progu lub poniżej progu ubóstwa. Sytuację rządzących talibów dodatkowo pogarsza niestabilność finansowa kraju, bezrobocie, a także pandemia. To tworzy cieplarniane warunki dla wszelkiego rodzaju ekstremistów.
„Biden wypełnił swój historyczny mandat – w odpowiednim momencie był nie-Trumpem. I wykonał uczciwą pracę w niewiarygodnie trudnych okolicznościach. Ale jego moment minął” – mówi prof. Jeffrey C. Isaac w rozmowie z Tomaszem Sawczukiem.
Donald Trump ma szansę wrócić do Białego Domu. Aby ocalić republikę, Partia Demokratyczna musi dokonać radykalnej zmiany kursu.
Rok temu wszyscy z przerażeniem oglądaliśmy zdjęcia i nagrania, na których protestujący zwolennicy Donalda Trumpa, inspirowani słowami prezydenta, wzniecili zamieszki i wdarli się do serca amerykańskiej demokracji – Kapitolu. Śledztwo trwa, ale po dwunastu miesiącach od wydarzeń z 6 stycznia obawy o wybory w 2024 roku powinny tylko rosnąć. Dlaczego? O tym Jakub Bodziony rozmawia z Łukaszem Pawłowskim z „Podkastu Amerykańskiego”.
„Joe Biden chce chronić demokrację i zapobiec jej niszczeniu. Niepewna jest jednak jego zdolność do osiągnięcia tak ambitnego celu. Tak długo jak Stany Zjednoczone pozostaną silnie spolaryzowanym narodem, żaden amerykański polityk nie będzie w stanie na nowo rozbudzić wiary w demokrację na świecie”, pisze Yascha Mounk w przeddzień światowego Szczytu dla Demokracji.
Jeśli Partia Demokratyczna chce uniknąć przegranej w wyborach do Kongresu w przyszłym roku i przejęcia Białego Domu w roku 2024, musi trzeźwo spojrzeć na to, co stało się w Wirginii. Nie da się wygrywać wyborów, przekonując wyborców, że ich niepokój jest bezpodstawny. Jeśli demokraci będą to robić, czekają ich kolejne porażki.
„Podziały rasowe w Stanach Zjednoczonych są zbyt ostre. Wyborcy Trumpa, szczególnie ci z południa kraju, uważają, że pieniądze, które są kierowane do wszystkich biednych, ich nie interesują. Nawet jeżeli oni na tym zyskają, ale wsparcie miałoby również zostać skierowane do czarnych i Latynosów, to będą się temu sprzeciwiać”, mówi słynny politolog.
Szanowni Państwo! Trudno dokładnie wskazać rok, w którym nasza uwaga stałą się walutą. W świat mediów społecznościowych wchodziliśmy pełni optymizmu. Fascynowały nas innowacje, z którymi przyszli do nas twórcy Facebooka, Twittera, potem WhatsAppa, Instagrama, Snapchata, TikToka. Każdej z tych platform szybko przybywało użytkowników, w końcu okazało się, że na przykład Google zdominował rynek wyszukiwarek, a […]
W wymiarze globalnym oddaliśmy prawo do decydowania o akceptowalnych granicach wolności słowa prywatnym podmiotom, nie wiedząc niemal nic o tym, jak podejmowane są te decyzje.
Wielkie firmy technologiczne zabijają demokrację i konkurencję.
Gdyby mechanizmy rynkowe mogły zadziałać, już by się to wydarzyło. A więc mechanizmy rynkowe nie są właściwą drogą. Drogą jest regulacja. Ostra regulacja. Platformy będą musiały się nagiąć do zasad, które im narzucimy.
„«Wydaje się, że katastrofy XX wieku wpędziły większość świata w ideologiczny odpowiednik depresji klinicznej» – pisze psychoanalityk Christopher Bollas. Faktycznie, świadomość, że raz za razem musimy zbiorowo przechodzić przez te same lekcje, tyle że w zmienionej choreografii i z innymi aktorami, może wpędzać w przygnębienie”.
Czy można usuwać polityków z mediów społecznościowych? Kto powinien to robić? Co z powrotem dzieci do szkół? Dyskutują Katarzyna Kasia i Karolina Wigura. Gościnią odcinka jest Katarzyna Skrzydłowska-Kalukin, która opowiada o monitorowaniu praworządności.
Szanowni Państwo! Ostatnie lata przyniosły nam głównie hipotezy o końcu liberalizmu. Oskarżenia o wykorzenienie, indywidualizm, permisywizm, kosmopolityzm i inne „-izmy” powtarzane są do znudzenia. Niektórzy sądzą nawet, że odkrywają coś doniosłego. Sęk w tym, że lista tych lamentów ma co najmniej dwa stulecia. Złośliwi sięgną dalej w przeszłość. Zamiast tego – postanowiliśmy raczej zabrać się […]