Z centrum widać najwięcej
Istnieje tylko jedno zdjęcie, z którego patrzą na nas jednocześnie Hitler i Wittgenstein. Żaden rys twarzy nie zapowiada ich przyszłych losów, jednak my już widzimy w nich zbrodniarza i filozofa. Sprawę komplikuje dopiero historia tej fotografii.
Wielu dzisiejszych dwudziesto-, trzydziesto- i czterdziestolatków nie wierzy w żadną emeryturę od państwa. Swoje składki emerytalne traktują jako pomoc dla rodziców i dziadków, którą wypłaca im ZUS, ale wiedzą, że o swoją emeryturę muszą zatroszczyć się sami. Ilu z Was myśli podobnie?
W sondażach Prawo i Sprawiedliwość remisuje z opozycyjną Koalicją Europejską lub nawet utrzymuje niewielką przewagę, co po ponad 3 latach sprawowania władzy można by uznać za sukces rządzących. Ale wiele wskazuje na to, że kierownictwo partii wie coś, czego sondaże nie pokazują, a szanse PiS-u na sukces są znacznie niższe, niż się wydaje.
Opowieść oparta jest na prawdziwej przyjaźni, a takie sytuacje lubimy najbardziej. Ma wyrazisty smak, ogląda się to znakomicie. A że nie przejdzie do historii niczego? Ano nie przejdzie. W kinie też nie zawsze jest niedziela.
Jeśli strategia Kuisza się przyjmie, może w końcu będziemy mieli liberalizm osadzony w polskim doświadczeniu. To byłby właśnie liberalizm niepodległości!
Trudno zrozumieć losy Niepodległej bez uwzględnienia jej ekonomicznych wiraży, nadziei odbudowy i kryzysu 1923 roku. Przed transformacją lat 90. przydarzyła się Polsce transformacja lat 20.
Nekrošiusa zestawiam z garstką największych. Każdy z nich mówi lub mówił całkiem innym teatralnym językiem, ale też każdy budował na scenie światy odrębne, absolutnie domknięte, z których nie dało się usunąć nawet jednego elementu.
Politycy PiS-u powtarzają, że faszystów i ONR-owców było na marszu 11 listopada raptem kilka procent. Dlaczego zatem ta niewielka grupa była współorganizatorem kulminacyjnego punktu obchodów najważniejszej od lat rocznicy?
Prawicowe ruchy antyliberalne nie mają może wiele szacunku dla praw mniejszości czy dla trójpodziału władz, dają jednak ludziom poczucie wspólnoty. Coraz większa grupa liberalnych autorów przekonuje, że właśnie na tym polega problem liberałów.
Chiny nie puszczają płazem przewin. Zwłaszcza jeśli obrażającym jest cudzoziemiec. Ale i swoim obywatelom potrafią zwrócić uwagę oraz skutecznie skłonić do samokrytyki. Poniżej chronologiczny wybór tegorocznych największych obraz i najgłośniejszych przeprosin.
„Choć na demonstrację »bez polityków« ludzi ściągnąć łatwiej niż na tę »partyjną«, jej przekaz jest prosty: polityka jest brudna. Kolejna fala takich protestów ułatwi PiS-owi zwycięstwo wyborcze”, mówi były dyrektor Fundacji Akcja Demokracja.
W felietonie pt. „Sprawa Weinsteina, czyli dzieje bez grzechu” Wojciech Engelking uprzedza, że nie zamierza zajmować stanowiska w rzeczonej sprawie, a chce jedynie bronić swojego prawa do oglądania filmów słynnego producenta. W rzeczywistości Engelking wyraźnie opowiada się po stronie oprawcy, nie ofiar.
Bierność i obojętność Ministerstwa Edukacji Narodowej w sprawie samobójczej śmierci 14-letniego Kacpra jest równoznaczna z przyzwoleniem na akty przemocy na tle homofobicznym.
O tym, czy działalność pierwszej damy ma charakter polityczny, można dyskutować. Odnośnie jej statusu i roli, jaką powinna odgrywać, mamy więcej pytań niż odpowiedzi. Dlatego warto być może, by w tej sferze zwyczaj został w końcu zastąpiony przez przepisy prawne, jasno określające jej pozycję.
Czy egoizm może być zaletą? Czy działanie we własnym interesie zawsze przekłada się na dobro ogółu? Ayn Rand, autorka manifestu „Cnota egoizmu”, na wszystkie te pytania odpowiadała – tak. Problem w tym, że społeczeństwo egoistów niewiele by się różniło od społeczeństwa psychopatów.
