Trudno przesądzić, czy oficjalna wizyta premiera Indii w Stanach Zjednoczonych to przełom w relacjach indyjsko-amerykańskich. Z pewnością jednak Indie bardziej potrzebują sprzętu wojskowego i nowoczesnych technologii z Ameryki niż z Rosji.
Analitycy indyjscy zdają sobie sprawę, że każdy dzień wojny sprawia, iż Moskwa staje się zakładnikiem Pekinu. A to dla Indii sygnał ostrzegawczy, nakazujący szukać innych sojuszników w rozgrywce indyjsko-chińskiej. Rosja zaczyna być problemem, bo poprzez swoją agresywną aktywność utrudnia Indiom utrzymanie owocnych relacji z szeroko rozumianym światem zachodnim.
Narendra Modi i politycy jego partii BJP deklarują, iż państwo indyjskie, to przede wszystkim państwo Hindusów, czyli wyznawców hinduizmu. To znak, że nadchodzi sojusz ołtarza z tronem. Niestety polityczne wykorzystanie religii miało już w Indiach tragiczne skutki.
Cztery lata temu świat stanął na skraju wojny atomowej – i nawet tego nie zauważył. Kryzys wybuchł tam, gdzie wojna atomowa była i gdzie nadal jest najbardziej prawdopodobna.
Słowa ministra spraw zagranicznych Rosji Siergieja Ławrowa o tym, że Rosja próbuje powstrzymać wojnę, którą wszczęli przeciwko niej Ukraińcy, rzeczywiście zostały przyjęte ze śmiechem przez uczestników zorganizowanej w Indiach konferencji Raisina Dialogue. Nie oznacza to jednak wcale, że indyjska klasa polityczna staje po stronie świata zachodniego w potępieniu rosyjskiej agresji militarnej.
Muzułmański grobowiec Tadż Mahal nie może już być wizytówką indyjskiej kultury. Podobnie bollywoodzkie produkcje z udziałem gwiazd wyznających islam. Taka logika stoi za inspirowanym przez politykę partii rządzącej bojkotem wszystkiego, co niehinduskie. Wielokrotnie podkreślała ona, że każda forma inności jest istotnym zagrożeniem dla indyjskiej tożsamości.
Rosyjska napaść na Ukrainę wywołała podobne reakcje we wszystkich krajach Azji. Ich istotą jest próba zachowania neutralności. Jednak taka postawa wydaje się polityką krótkowzroczną, podyktowaną doraźnymi interesami – przede wszystkim ekonomicznymi i militarnymi.
Wschodzące mocarstwa i kraje globalnego Południa nie potępiają jednoznacznie rosyjskiej agresji i są gotowe poważnie traktować tezę, że za wojnę w Ukrainie odpowiada polityka Zachodu.
Wyobraźmy sobie film „Wołyń”, ale wyreżyserowany przez Wojciecha Olszańskiego, znanego głównie z internetowych patostreamów. Tak mniej więcej wygląda indyjska produkcja „Akta Kaszmiru”.
Spotkanie przywódców państw członkowskich Szanghajskiej Organizacji Współpracy (SOW) w Samarkandzie w Uzbekistanie mogło być dla Kremla wydarzeniem potwierdzającym istotną rolę Moskwy w grze, która trwa w regionie. Jednak Władimir Putin musiał poczuć się dość osamotniony. Jego deklaracje sprawiały wrażenie bezwarunkowego przytakiwania starszemu bratu, od którego dobrej woli będzie zależała przyszłość tego młodszego.
Gdybym był Syryjczykiem, to powiedziałbym, że dziś panuje wobec tego narodu brak empatii. Z jakiego powodu byłbym inny, gorszy od Ukraińca? Franciszek starał się nie wpaść w koleiny traktowania Ukrainy jako zła wyjątkowego i jedynego, co dominuje w zachodnim dyskursie – mówi indyjski działacz na rzecz praw człowieka.
Ukraina jest daleko – blisko są rosyjskie surowce, uzbrojenie, turyści i lęk przed zachodnim kolonializmem. Dlatego reakcja większości państw azjatyckich na rosyjską napaść na Ukrainę to milcząca obojętność.
Populizm uderza we wszelkie instytucje mające pełnić autonomiczną rolę lub pośredniczyć między państwem a społeczeństwem, jak sądy czy media. Są one traktowane jako wrogie, ponieważ nie zostały wybrane przez lud. Reprezentują więc nie jego interesy, ale interesy pragnących go sobie podporządkować elit.
Dzieląc 75 lat temu Półwysep Indyjski, Wielka Brytania dokonała największego w dziejach eksperymentu z zakresu nauk politycznych. Choć starożytne państwa, które na tym półwyspie skolonizowała, tworząc swe Imperium, były wielokrotnie starsze od niej samej, to te, których niepodległość uznała – Indie i Pakistan – nie istniały nigdy wcześniej.
Czy czeka nas historyczny przełom w polityce Indii? O nowej prezydentce tego kraju Jakub Bodziony rozmawia z Krzysztofem Renikiem.