Podczas tegorocznej edycji festiwalu kina dokumentalnego możemy stać się świadkami szeregu nieprawdopodobnych spotkań: malarki ze złodziejem jej prac, Wernera Herzoga z Bruce’em Chatwinem, a nawet – Stalina z masami jego zwolenników.
Dlaczego ofiarami terroru komunistycznego w powojennej Europie często padali działacze partyjni? Co tak naprawdę decydowało o skali czystek i przebiegu walki o władzę w Polsce Ludowej? Odpowiedzi na te pytania dostarcza książka Roberta Spałka „Komuniści przeciwko komunistom”.
Właśnie przebrnąłem przez lekturę sensacji sezonu, czyli „Obłędu ’44” Piotra Zychowicza. I moim pierwszym odruchem jest współczucie. Współczuję autorowi drogi, którą przeszedł, pisząc tę książkę. Choć doskonale rozumiem punkt wyjścia jego poszukiwań i dzielę z nim uczucie niepokoju, które nim zapewne kierowało, to do jego poglądów mi jednak daleko.
Jest początek stycznia roku 1913. Na wiedeński Nordbahnhof wjeżdża zaśnieżony pociąg z Krakowa. Wysiada z niego 34-latek z krzaczastym wąsem, spod którego widać ślady przebytej ospy.
Na nazwisko Dymitra Szostakowicza łatwo natrafić i zwykle ma to coś wspólnego ze Stalinem. Owszem, radziecki tyran miał duży wpływ na życie i pośrednio na twórczość kompozytora. Ale mówienie o Szostakowiczu wyłącznie w tym kontekście powoduje, że zapomina się o najważniejszym, czyli o muzyce. Oto krótkie wprowadzenie do jego twórczości.