Odpowiedzialność za rozmowę o rosyjskiej winie, za zbudowanie jej systematycznego obrazu, ponoszą intelektualiści rosyjscy, a nie europejscy. Jednak my też powinniśmy zadać pytanie – czy jeśli dyskusja o rosyjskiej winie się nie odbędzie, a kraje europejskie wrócą do zwykłej wymiany handlowej, to część winy przejdzie na europejskich partnerów Rosji?
My, współcześnie żyjąca wspólnota Polaków, jesteśmy przez własną historię zaproszeni do wzięcia odpowiedzialności za miejsce, w którym się urodziliśmy. Miejsce – nie w znaczeniu fizycznym, ale w rozumieniu pamięci zła, jakie się tutaj wydarzyło. A także w rozumieniu narodowej świadomości.
Wielkie Umysły, Wielka Miłość, a w tle Wielka Historia. Brzmi jak przepis na romans idealny? Nie do końca. O relacji między Hannah Arendt a Martinem Heideggerem pisze Antonia Grunenberg.
Początek roku akademickiego skłonił mnie do ponownej refleksji nad opublikowanym jakiś czas temu w „Znaku” esejem Tadeusza Gadacza „Studia i odpowiedzialność”. Publikacji tej towarzyszyła debata na temat roli uniwersytetu we współczesnym społeczeństwie.
Karolina Wigura Jak i kiedy oceniamy? Może choroby, które muszą zostać uleczone we wnętrzu Duszy, bez pomocy bliźniego, są właśnie najbardziej dogłębnymi postaciami zła i w przypadku naszych win społecznych, nawet jeżeli bliźni zostanie przebłagany, najtrudniejsze i najcięższe pozostaje jeszcze do zrobienia? Czyż popełniając wykroczenie wobec Boga, nie naruszyliśmy podstawy naszego sumienia właśnie jako sumienia? […]