Z centrum widać najwięcej
Pierwsze feministki narażały życie i zdrowie, abyśmy my mogły głosować i kandydować w wyborach, pracować, studiować. Jednym z wyrazów naszej wdzięczności i pamięci o nich powinny być żeńskie końcówki nazw zawodów”, mówi zastępczyni Rzecznika Praw Obywatelskich.
Marta Madejska z pytań o przeszłość tka historię łódzkich włókniarek, ich emancypacji i zapomnienia, oferując czytelnikowi znacznie więcej niż tylko kolejny reportaż z „polskiego Manchesteru”.
Z punktu widzenia kobiet, teoretycznie dużo się w futbolu zmienia – mamy kobiece ligi i kobiece drużyny narodowe. Kobiety od lat mają też możliwość sędziować w meczach. Jest tylko jeden problem – wszystko to nadal odbywa się na piłkarskich peryferiach. Ale to tylko kwestia czasu.
Lewicowa emancypacja jest często antagonistyczna, zbudowana na przeciwstawianiu sobie mężczyzn i kobiet. Wymownym przykładem jest hasło „mój brzuch – moja sprawa”. Zgodnie z takim sposobem myślenia aborcja to sprawa wyłącznie kobiet, a mężczyźni mogą albo nas poprzeć albo siedzieć cicho.
Pamiętam, jak w setkach wywiadów pytano mnie o to, jakie rezultaty dał Kongres Kobiet, jakie ustawy powstały dzięki jego postulatom? Prawie żadne, ale nie o to chodziło. W polityce nie wszystko daje się interpretować poprzez programy, cele, efekty, partie i wielkość narcystyczną przywódcy.
Pokolenie obecnych chińskich czterdziesto-, trzydziesto- i dwudziestolatków to w zdecydowanej większości jedynacy. Przyzwyczajeni do bycia w centrum, egoistyczni i nie nawykli do kompromisu szybko rezygnują z prób ułożenia sobie relacji z partnerem o podobnym nastawieniu. Stąd szybkie śluby, stąd też szybkie rozwody – o chińskiej fali rozwodów pisze Katarzyna Sarek.
Co się w Polsce zmieniło? Odgórne podejście. Jak mój mąż tu przyjechał w 2006, to akurat rządził prezydent Kaczyński, który kochał Czeczenów i uważał, że wszyscy razem powinniśmy stać przeciw Rosji. Jak mówiłam, że mam męża Czeczena i szukam jakiejś pracy dla niego, to wszyscy byli życzliwi i pomagali mi jak mogli. Teraz Czeczeni są muzułmanami, czyli są źli.
„Trudno w to uwierzyć, ale na naszych oczach, w XXI wieku, w centrum Europy, rządzący chcą zalegalizować stosowanie tortur wobec własnych obywatelek!” – pisze Katarzyna Kasia, komentując #CzarnyPiątek.
Przeciwnicy PiS-u często krytykują obecny rząd za arogancję. Zaskakująco rzadko natomiast wskazuje się, że jego polityka nie jest tak równościowa, jak jego przedstawiciele chcieliby nas przekonać. Sprawa praw kobiet jest tego świetnym przykładem. Partia, na co dzień mieniąca się zajmującym się sprawami „zwykłych Polaków” sojusznikiem ludu, wprowadza rozwiązania, które najmocniej uderzą w kobiety niezamożne i pochodzące z mniejszych ośrodków.
Jak ma wyglądać świat, gdy fala #MeToo opadnie? Co w normalnych i codziennych relacjach obu płci będzie dopuszczalne, a co nie?
Wspomagana z pieniędzy polskiego podatnika Arab Women’s Union w pigułce pokazuje, co odróżnia Betlejem od innych miast Palestyny. Wiele problemów, z jakimi się mierzy, jest wspólna dla całej Autonomii.
Publikacja w „Codzienniku Feministycznym” może przynieść więcej szkód niż pożytku nie tylko portalowi, lecz także akcji #MeToo.
Feminizm w Polsce ma złą prasę, wiele kobiet nadal odruchowo odżegnuje się od feministycznych poglądów i zżyma na bycie określaną jako feministka. Jak mamy to zmienić, jeśli to same aktywistki feministyczne kompromitują własny ruch?
Czy muzułmanin, który popełnia akt terroru w imię islamu, jest muzułmaninem prawdziwym i pełnym, nawet jeśli całe swoje życie był daleki od wiary, a muzułmaninem nieprawdziwym, nie-do-końca muzułmaninem, jest muzułmański liberał?
Niekwestionowanym celem akcji #MeToo, który bez wątpienia udało się osiągnąć, było pokazanie solidarności ofiar molestowania i przemocy seksualnej. Jest to jednak solidarność w znaczeniu ekskluzywnym, która wyklucza zarówno mężczyzn, jak i część kobiet.
