„Dlaczego, rozmawiając o Ukrainie, bierze się pod uwagę przykład Polski? Sam pomysł porównania Ukrainy i Polski w kontekście integracji z Zachodem jest nieproduktywny, ponieważ są to dwa odmienne światy.”, mówi słynny ukraiński dziennikarz.
Szanowni Państwo! „Polacy traktowali moich rodziców jak bydło”, powiedział w niedawnej rozmowie z „Rzeczpospolitą” pierwszy prezydent niepodległej Ukrainy, Łeonid Krawczuk, opisując relacje społeczne panujące na dawnych kresach II RP. To kolejna odsłona niedawnych polsko-ukraińskich sporów o historię, których – niestety – końca nie widać. W grudniu ubiegłego roku Charków odwiedził prezydent Andrzej Duda. Jego wizyta […]
„Cały układ oligarchiczno-sowiecki pozostał bez zmian. Nie udało się go zmienić ani pomarańczowej rewolucji, ani euromajdanowi. Zmienił się nieco tryb sprawowania władzy, system pozostał jednak ten sam”, mówi ukraiński pisarz i publicysta.
Sytuacja w Afganistanie po siedemnastu latach wojny jest gorsza niż kiedykolwiek. Zmiana potrzebna jest natychmiast. Być może ta najmniej spodziewana – sojusz z talibami.
Liberałowie są oderwani od rzeczywistości. Dużo bardziej niż powinni i dużo bardziej niż prawica. Ta ostatnia wie, co myśli lewica, ale lewica nie ma wielkiego pojęcia o tym, co w głowie ma prawica.
Negatywny wizerunek prawników jest zadziwiająco trwały, choć niewiele ma wspólnego z rzeczywistością – pisze Paweł Marcisz w pierwszej części swojego felietonu prawnego.
Przypadek Katalonii to w szerszej perspektywie głosowań niepodległościowych problem regulacji międzynarodowych dotyczących warunków pokojowej secesji, która kończyłaby się uznaniem przez ONZ nowopowstałego bytu politycznego za państwo. Warunki te, na co wskazują historyczne przykłady, wymagają przynajmniej zgody obu stron na rozstanie.
Wypadki, klęski naturalne, protesty i polityczne rozruchy – te na pozór niepowiązane ze sobą zjawiska w oczach chińskiej administracji należą do wspólnej kategorii „nagłych wydarzeń”. I jako takie spotykają się z podobnym schematem reakcji władz, w którym priorytetem niekoniecznie jest to, czego moglibyśmy się spodziewać.
„Białymi rękawiczkami” w Chinach nazywa się osoby, które w zastępstwie za wielkich i bogatych stoją na czele firm lub mają w nich udziały. Gdy robi się gorąco, rękawiczki jako pierwsze idą do prania.
14 maja na moskiewskim prospekcie Sacharowa mieszkańcy Moskwy protestowali przeciwko przyjęciu ustawy o wyburzeniu 4,5 tys. budynków mieszkalnych, tzw. chruszczowek. W manifestacji brało udział – według różnych danych – od 7 do 20 tys. uczestników.
Polska samorządowa żyje dziś publikacjami oświadczeń majątkowych za zeszły rok. Obowiązek ich składania dotyczy radnych, wójtów, starostów, marszałków, sekretarzy, kierowników jednostek – generalnie niemal wszystkich działaczy i pracowników samorządowych. W skali kraju to dziesiątki tysięcy osób. Oświadczenia mają zagwarantować jawność administracji i budować zaufanie obywateli do urzędników. Problem w tym, że często przynoszą zupełnie odwrotny skutek.
Żadne małe kłamstewka, tylko porządne wielopiętrowe intrygi, oszustwa i gigantyczne pieniądze. Pewnie dzięki tym zaletom najnowszy chiński serial „W imię ludu” jest na najlepszej drodze do pobicia rekordów popularności i oglądalności.
W naszym kraju wszystko jest, było i niestety zapewne będzie polityczne. Jeśli nie jesteś z partii politycznej danego urzędnika, to choćbyś miał świetną propozycję, innowacyjne rozwiązanie, to o ile ktoś cię nie desygnuje, nie rekomenduje, niczego nie załatwisz.
Ostatnim hitem chińskiej telewizji jest ośmioczęściowy serial w całości poświęcony skorumpowanym urzędnikom. Tym złapanym, rzecz jasna.
„Brazylijczycy mieli już kilka okazji, żeby zobaczyć, co oznacza honor bycia gospodarzem sportowej megaimprezy. Ile to kosztuje, jak tworzy korupcję, rodzi nadużycia i marnotrawstwo” – mówi Juliana Barbassa, brazylijska reporterka i pisarka.