Szanowni Państwo! Czy Białoruś ma szanse na transformację z autorytaryzmu do demokracji, czy też jest skazana na wchłonięcie przez Rosję? Innymi słowy, czy możemy kiedyś mieć suwerennego, zrównoważonego, a więc bezpiecznego dla nas sąsiada, po którym można spodziewać się poprawnych relacji, w miejsce wrogiego chaosu? W listopadzie Alaksandr Łukaszenka zobowiązał się do realizacji 28 programów […]
Autorytarna Rosja na zawsze pozostanie wyzwaniem cywilizacyjnym dla Białorusi. Pozytywne zmiany mogą nastąpić, gdy zależność od Rosji osłabnie. Jest to możliwe pod warunkiem bardzo szybkiego politycznego transferu władzy na Białorusi, do którego Rosja nie będzie przygotowana. Inną szansą są wewnętrzne turbulencje w Rosji.
Naród białoruski czeka długa i trudna droga do demokracji. Jej pokonanie będzie wymagało głębokiej mobilizacji i świadomej obywatelskiej aktywności większości białoruskiego społeczeństwa. To niezbędne nie tylko do obalenia autorytarnego przywódcy, ale przede wszystkim do demokratyzacji państwa poprzez polityczne i gospodarcze reformy.
W jubileuszowym odcinku „Widoku z K2” Karolina Wigura i Katarzyna Kasia rozmawiają na temat sytuacji na wschodniej granicy.
To, że dyktator za nic ma życie pojedynczych Białorusinów, nikogo nie dziwi. Może dziwić jednak to, że świadomie wkłada on kij w szprychy machiny państwowego aparatu walczącego z wirusem.
Liczba nielegalnych przekroczeń polskiej granicy może spaść niemal do zera. Przez opieszałość polskich władz i jej niechęć do uwspólnotowienia tej kwestii zdarzy się to najprawdopodobniej bez uczestnictwa Polski.
Białoruski reżim przez ostatni rok stał się systemem totalitarnym. Wiodącą ideologię zastąpiła bezkarność służb gwarantowana przez rządzących.
„Łukaszenka tworzy problem, próbując w ten sposób oddziaływać na naszą politykę wobec Białorusi. Chce nas zmusić do negocjacji – być może liczy na złagodzenie unijnych sankcji” – mówi Wojciech Konończuk, wicedyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich.
Opozycja działa szlachetnie, ale nie jest to działanie skuteczne ani pożyteczne. Eskalacja emocji służy PiS-owi, Łukaszence i popularności polityków – ale na pewno nie ludziom koczującym na granicy.
Od kilku dni trwa kryzys humanitarny na granicy polsko-białoruskiej. Kilkadziesiąt osób z Bliskiego Wschodu jest uwięzionych na pasie ziemi pomiędzy Polską i Białorusią. Jak doszło do tej sytuacji?
„Jeszcze kilka miesięcy temu Białorusini na hasło «sankcje» reagowali niechętnie, różnie. Bali się, że sankcje uderzą przede wszystkim w nich, a nie w Łukaszenkę. Ale teraz chyba coś pękło – teraz większość jest za” – mówi Bażena Szamowicz, jedna z aktywistek protestujących pod przedstawicielstwem Komisji Europejskiej w Warszawie.
„Dzień dobry! Nazywam się Mikołaj Dziadok. Zwracam się do wszystkich ludzi, dla których słowa «sprawiedliwość», «humanizm» i «godność człowieka» nie są pustymi słowami” – tak wówczas 27-letni więzień polityczny apelował o pomoc w marcu 2015 roku, zwracając uwagę na warunki w białoruskiej kolonii karnej. Później napisał książkę o więzieniu jako przestrzeni publicznej.
Dlaczego reżim Łukaszenki aresztuje Polaków? Czy sankcje wobec Białorusi powinny zostać rozszerzone? Jakie są dziś perspektywy dla białoruskiej opozycji? Wyjaśnia wicedyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich Wojciech Konończuk.
„Do niedawna Warszawa była regionalnym hubem demokratyzacyjnym. Dzisiaj jest odwrotnie. Mamy rząd, który uważa, że prawa człowieka i demokracja to jest zawracanie głowy” – mówi Radosław Sikorski.
W jaki sposób Aleksander Łukaszenka doszedł do władzy? Jak ją utrzymał? Kim są ludzie białoruskiej opozycji? Jakie mają poglądy? Jaka jest przyszłość protestów na Białorusi? Wyjaśnia wicedyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich Wojciech Konończuk.