Putin i Łukaszenka – czy możemy spodziewać się kolejnych prowokacji przed wyborami w Polsce? Jaki jest ich cel? Co zwykli obywatele mogą zrobić, żeby lepiej zareagować na zagrożenia hybrydowe? Co należy wcześniej przygotować i skąd czerpać wiedzę? O tym Jakub Bodziony rozmawia z ekspertką Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, Marią Dyner.
Szanowni Państwo! W lesie znaleziono ciało człowieka. Mężczyzna, w średnim wieku, ślady odmrożeń na stopach, rany i zadrapania na ciele, złamana kończyna dolna. Ruszyłoby dochodzenie, być może tabloidy prowadziłyby własne śledztwo, regularnie informowano by o postępach w sprawie albo apelowano o cierpliwość ze względu na dobro postępowania. Ale są jeszcze kolejne dane na temat ciała […]
Sierpniowy zryw Białorusinów sprzed dwóch lat dawał nadzieję na zmianę za wschodnią granicą UE. Protest istotnie stanowił preludium – ale do procesów, które idą w odwrotną stronę. A polski rząd reaguje na nie fatalnie. Kryzys na granicy polsko-białoruskiej trwa już rok.
Szanowni Państwo! Czy Białoruś ma szanse na transformację z autorytaryzmu do demokracji, czy też jest skazana na wchłonięcie przez Rosję? Innymi słowy, czy możemy kiedyś mieć suwerennego, zrównoważonego, a więc bezpiecznego dla nas sąsiada, po którym można spodziewać się poprawnych relacji, w miejsce wrogiego chaosu? W listopadzie Alaksandr Łukaszenka zobowiązał się do realizacji 28 programów […]
Autorytarna Rosja na zawsze pozostanie wyzwaniem cywilizacyjnym dla Białorusi. Pozytywne zmiany mogą nastąpić, gdy zależność od Rosji osłabnie. Jest to możliwe pod warunkiem bardzo szybkiego politycznego transferu władzy na Białorusi, do którego Rosja nie będzie przygotowana. Inną szansą są wewnętrzne turbulencje w Rosji.
Naród białoruski czeka długa i trudna droga do demokracji. Jej pokonanie będzie wymagało głębokiej mobilizacji i świadomej obywatelskiej aktywności większości białoruskiego społeczeństwa. To niezbędne nie tylko do obalenia autorytarnego przywódcy, ale przede wszystkim do demokratyzacji państwa poprzez polityczne i gospodarcze reformy.
W jubileuszowym odcinku „Widoku z K2” Karolina Wigura i Katarzyna Kasia rozmawiają na temat sytuacji na wschodniej granicy.
To, że dyktator za nic ma życie pojedynczych Białorusinów, nikogo nie dziwi. Może dziwić jednak to, że świadomie wkłada on kij w szprychy machiny państwowego aparatu walczącego z wirusem.
Liczba nielegalnych przekroczeń polskiej granicy może spaść niemal do zera. Przez opieszałość polskich władz i jej niechęć do uwspólnotowienia tej kwestii zdarzy się to najprawdopodobniej bez uczestnictwa Polski.
Białoruski reżim przez ostatni rok stał się systemem totalitarnym. Wiodącą ideologię zastąpiła bezkarność służb gwarantowana przez rządzących.
„Łukaszenka tworzy problem, próbując w ten sposób oddziaływać na naszą politykę wobec Białorusi. Chce nas zmusić do negocjacji – być może liczy na złagodzenie unijnych sankcji” – mówi Wojciech Konończuk, wicedyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich.
Opozycja działa szlachetnie, ale nie jest to działanie skuteczne ani pożyteczne. Eskalacja emocji służy PiS-owi, Łukaszence i popularności polityków – ale na pewno nie ludziom koczującym na granicy.
Od kilku dni trwa kryzys humanitarny na granicy polsko-białoruskiej. Kilkadziesiąt osób z Bliskiego Wschodu jest uwięzionych na pasie ziemi pomiędzy Polską i Białorusią. Jak doszło do tej sytuacji?
„Jeszcze kilka miesięcy temu Białorusini na hasło «sankcje» reagowali niechętnie, różnie. Bali się, że sankcje uderzą przede wszystkim w nich, a nie w Łukaszenkę. Ale teraz chyba coś pękło – teraz większość jest za” – mówi Bażena Szamowicz, jedna z aktywistek protestujących pod przedstawicielstwem Komisji Europejskiej w Warszawie.
„Dzień dobry! Nazywam się Mikołaj Dziadok. Zwracam się do wszystkich ludzi, dla których słowa «sprawiedliwość», «humanizm» i «godność człowieka» nie są pustymi słowami” – tak wówczas 27-letni więzień polityczny apelował o pomoc w marcu 2015 roku, zwracając uwagę na warunki w białoruskiej kolonii karnej. Później napisał książkę o więzieniu jako przestrzeni publicznej.