Szanowni Państwo! Prezydent Francji Emmanuel Macron wywołał w ubiegłym tygodniu poruszenie, mówiąc, że nie można wykluczać wysłania wojsk krajów zachodnich do Ukrainy w celu odparcia Rosji. Zrobił to w czasie konferencji prasowej przy okazji szczytu dwudziestu krajów zachodnich dotyczącego Ukrainy. Inni przywódcy europejscy zdystansowali się wobec tych słów, a wypowiedź Macrona wywołała komentarze co do […]
Francja płonie po raz kolejny. Jednak obecne protesty przeciwko Emmanuelowi Macronowi i podwyższeniu wieku emerytalnego, objaw znacznie poważniejszego kryzysu V Republiki. Jarosław Kuisz i Jakub Bodziony dyskutują o politycznej porażce prezydenta, poczuciu sprawczości protestujących i możliwych scenariuszach. Czy Macron zdoła wyjść z politycznego klinczu? I czy Francja jest zdolna do prawdziwej reformy?
Nie można wystawiać polskiego prezydenta rosyjskim służbom, żeby go ośmieszyły, więc trzeba wykonać wszystkie mozolne procedury, konieczne przy łączeniu jego rozmów, nawet jeśli są one nudne, męczące, jest już po północy, a jest się przekonanym, że ten facet w słuchawce to prezydencki friend, Emmanuel.
Czym jest zwycięski projekt Emmanuela Macrona? Słowo, które pasuje tu najlepiej, to „postliberalizm”. Jest to liberalizm przełamany, głęboko zmodyfikowany, skrojony pod wyborczy sukces.
Macron na poziomie polityki zagranicznej jest najbardziej obiecującym politykiem z punktu widzenia Polski, Ukrainy i krajów nadbałtyckich. Prokremlowskie sympatie pozostałej trójki wiodących kandydatów: Marine Le Pen, Érica Zemmoura i Jean-Luca Mélenchona sprawiają, że całą pewnością nie powinniśmy im życzyć zwycięstwa.
Szanowni Państwo! Jak napisała znakomita dziennikarka i znawczyni Europy Środkowo-Wschodniej Anne Applebaum w tekście opublikowanym w amerykańskim piśmie „The Atlantic”, zachodni przywódcy wykazują się w postępowaniu z Rosją fundamentalnym brakiem wyobraźni – wierzą, że Rosja będzie przestrzegać umów i zasad. A Rosja szanuje tylko argumenty siły. Tą siłą może być bojkot rosyjskiego gazu, pomoc dla […]
Jeśli prowadzi się indywidualizujące polityki publiczne, to nic dziwnego, że jednostki stają się głuche na argumenty odwołujące się do „archaicznych” idei – wspólnoty czy solidarności.
Ta książka to wielkie „J’accuse!” skierowane pod adresem francuskiej lewicy, która wyrzuciła na śmietnik hasła klasowe i zastąpiła je wezwaniem do emancypacji mniejszości. Eribon na długo przed Houellebecqiem opisał w niej to, co jest dziś istotą ruchu żółtych kamizelek.
We Francji rośnie świadomość tego, że jeśli Macronowi się nie uda, ryzyko dojścia populistów do władzy stanie bardzo realne – mówi dziennikarz „Le Monde” Jakub Iwaniuk.
„Ludzie nie powinni poddać się rozpaczy i myśleć, że mamy do czynienia z jakiegoś rodzaju nową antydemokratyczną, populistyczną falą, która będzie trwać wiecznie”, mówi Fareed Zakaria w rozmowie z Tomaszem Sawczukiem.
Emmanuel Macron sięgnął po władzę w zupełnie nowy dla Francji sposób – ukazując przy tym możliwości nowej formy uprawienia polityki. Dziś ścieżkami wytyczonymi wcześniej przez En Marche! podąża coś zupełnie nowego.
Zamiast pomstować na Biedronia, Koalicja Obywatelska mogłaby wziąć jego model działania za źródło inspiracji.