„Medea” Cherubiniego to jedna z oper, których sukces w dużym stopniu zależy od sprawności wokalnej i wyobraźni odtwórczyni roli tytułowej. Potrzeba tu tragiczki nie byle jakiej, jak kiedyś Inge Borkh, Magda Olivero, Maria Callas, Grace Bumbry czy Leonie Rysanek – wszystkie zdolne, żeby głosem zadać śmiertelny cios i Jazonowi, i Dircé.
Tegoroczny festiwal to triumf kina zacierającego granicę między fabułą a dokumentem, autokreacją i autentycznością.
„Medea” to znakomity debiut teatralny Doroty Kędzierzawskiej. Gdyby Eurypides pisał swój dramat dziś, czy dałby dzieciom głos? Udzieliły go im australijskie autorki. Medea, zdenerwowana, z papierosem w ręku, obwinia dzieci za swój los. Jazona nie ma. Boga chyba już też nie.
Artur Wołoch Medea. I’ve Loved You So Long Kiedy z ekranu w sali kinowej film patrzy na nas, widzów, podejrzliwie, próbując zarzucić na nas swój obraz świata, pokazując, co JEST, a co NIE JEST prawomyślne, wtedy jedynie słuszną reakcją jest poszukać zielonego neonu z napisem EXIT. W teatrze istniał niegdyś dobry zwyczaj obrzucania wykonawców z […]