Szanowni Państwo! „Niech jadą!” – to zdanie do protestujących medyków wypowiedziała w 2017 roku posłanka PiS-u Józefa Hrynkiewicz. W tym czasie pojawiły się również materiały mediów rządowych, które oczerniały lekarzy. Żądania podwyżek i zwiększenia publicznych nakładów na opiekę zdrowotną artykułowane przez Porozumienie Zawodów Medycznych dyskredytowano za pomocą materiałów o tym, że lekarze jedzą kanapki z […]
Lekarki, pielęgniarki, ratownicy medyczni i pracownicy laboratoriów są obecnie uznawani za narodowych bohaterów, chociaż jeszcze niedawno gardziła nimi władza i część społeczeństwa. Nie będzie już chyba lepszego momentu, aby naciskać na zwiększenie nakładów na polską opiekę zdrowotną.
„System ochrony zdrowia pogrąża się w totalnej apokalipsie. A my dostajemy brawa od ministra”, mówi autor portalu Będąc Młodym Lekarzem.
„Kiedy zaczęła rosnąć akcyza na papierosy, dramatycznie spadła ich sprzedaż i liczba osób, które palą. Liczymy na to, że tak samo będzie z niezdrowymi produktami” – mówi wiceminister zdrowia Janusz Cieszyński, odpowiedzialny za ustawę wprowadzającą m.in. opłatę cukrową.
Trudno sobie wyobrazić, że Kaczyński sam z siebie zmieni opłacalną polityczną strategię i zamiast dawać ludziom pieniądze do ręki, zainwestuje w ochronę zdrowia i inne usługi publiczne. Może jednak ktoś go do tego zmusi?
Dyskusji o kierunkach zmian w ochronie zdrowa powinna przyświecać idea zaszczepienia systemu ochrony zdrowia przeciwko toczącym system społeczny chorobom. Przy potrzebie kontroli jakości i dostępności usług medycznych, problem prywatyzacji zdaje się mieć mniejsze znaczenie. Pod warunkiem, że zdrowie, pozostając pod publiczną kontrolą, nie stanie się obiektem dzikiej komercjalizacji.
Odpowiedzią na wtórną reprywatyzację musi być państwo bardziej sprawiedliwe, lepiej dofinansowane i zorganizowane. Główną odpowiedzialność za świadczenie usług publicznych powinny wziąć na siebie silniejsze niż dotychczas i dysponujące odpowiednimi funduszami samorządy.
Za rządów Prawa i Sprawiedliwości wyraźnie rośnie liczba Polaków korzystających z prywatnych usług medycznych. Takie zachowanie można uznać za wyraz braku zaufania do usług państwa w tej dziedzinie życia. Zamiast czekać na interwencję ze strony władz, ludzie zaczynają brać sprawy w swoje ręce. Z jakim skutkiem?
„Według danych dla europejskich krajów należących do OECD, wydatki bieżące na ochronę zdrowia były w Polsce drugie od końca w Europie i wynosiły 1955 dolarów na osobę. W Niemczech, Szwajcarii, Holandii, Francji to odpowiednio: 5700, 8000, 5400, 4900. Ale więcej wydają też Węgry, Czechy, Słowacja, Litwa czy Estonia – kraje, które historycznie startowały po okresie komunizmu z tych samych warunków systemowych w ochronie zdrowia”, mówi profesor nauk medycznych.
„Sieć szpitali działa zgodnie z zasadą «czy się stoi, czy się leży – milion złotych się należy». Ryczałt niweluje jakąkolwiek konkurencję między szpitalami. Placówki mają zapewnione finansowanie, więc nie mają żadnej motywacji do lepszego leczenia pacjentów”, twierdzi były minister zdrowia.
„Nie ma żadnego poczucia solidarności czy myślenia kolektywnego. Bardzo dużo osób ma przeświadczenie, że im się wszystko należy, bo są ubezpieczeni. Musi minąć wiele lat, żeby w społecznej świadomości zaistniał fakt, że medycyna kosztuje. Dlatego tendencja prywatyzacyjna będzie się pogłębiała”, mówi specjalista w obszarze opieki zdrowotnej.
„Chciałabym bardzo uczulić media i osoby wypowiadające się w tym temacie na język. To nie jest grupa «najsłabsza» – ja nie chciałabym być postrzegana w tych kategoriach. Najsłabszymi osoby z niepełnosprawnością czyni system i otoczenie”, mówi Katarzyna Bierzanowska, założycielka inicjatywy Pełnoprawna i członkini Fundacji Kaleka Warszawa.
„Trudno jest zliczyć różne absurdalne teorie na temat antykoncepcji – a słyszałam takie zarówno od młodzieży, jak i dorosłych: zakładanie dwóch prezerwatyw naraz, wstrzykiwanie hormonów w macicę, skakanie z szafy, płukanie pochwy colą, bo skoro wyżera rdzę, to jest też plemnikobójcza”, mówi edukatorka seksualna z Grupy „Ponton”.
„Wszyscy pracujemy dla idei, w przeciwnym wypadku, dawno by nas tu nie było”, mówi rzeczniczka Porozumienia Rezydentów Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy.
Szanowni Państwo! „Tak skutkuje choroba samej służby zdrowia” – w lutym 1989 r. komentował lektor „Polskiej Kroniki Filmowej” postępujące niedobory kadrowe, zamykane oddziały szpitali i niskie zarobki pielęgniarek. Gdy czytamy dzisiejszą prasę, można odnieść wrażenie, że od schyłku Polski Ludowej nic się nie zmieniło. Kolejki w służbie zdrowia wciąż rosną, lekarze i pielęgniarki wyjeżdżają z […]