Konwencja Małgorzaty Kidawy-Błońskiej była sprawnie wyreżyserowanym spektaklem, który spełnił swoją rolę – zaktywizował działaczy, dał nadzieję sympatykom, a telewidzom pokazał mocne strony kandydatki, maskując jednocześnie te słabsze. Miarą sukcesu było to, że nawet prorządowe „Wiadomości” miały kłopot z przekonującą krytyką kandydatki.
Ugrupowanie zdecydowało się na organizację demokratycznych prawyborów kandydata na prezydenta, w których udział może wziąć niemal każdy. Konfederacji to ryzyko się opłaciło.
Lato, choć kojarzone w kulturze z sezonem ogórkowym, co roku przynosi wysyp cyklicznych imprez muzycznych od Open’era i Przystanku Woodstock przez festiwale w Sopocie, Opolu i Ciechocinku po Mozartowski w Warszawie, Chopinowski w Dusznikach oraz Chopin i Jego Europa w Warszawie. Na tle takich wydarzeń szczególnie prezentuje Festiwal Krzyżowa-Music.
Lekarka, w czasie wojny pracownica szpitala dziecięcego w getcie warszawskim. Przez całe życie wzbraniała się przed opisem wojennych doświadczeń. Pod jego koniec, za namową Marka Edelmana i z obawy, że przed śmiercią nie zdąży opowiedzieć swojej historii, Adina zaczęła pisać. Tak powstało przejmujące świadectwo Zagłady.
Łódzki festiwal z roku na rok staje się coraz ważniejszym miejscem spotkań nie tylko krytyków, ale i całej branży filmowej. W tym roku najwięcej dyskusji wzbudziło pytanie, kto może sprzedać film, komu i z jakim zyskiem.
Program recitalu Freirego przypominał bombonierkę złożoną z utworów od Bacha począwszy, przez Schumanna i Villę-Lobosa do Chopina.
Rzadko zdarza się, żeby na festiwalu filmowym jeden temat dominował tak mocno, jak w tym roku we Wrocławiu kryzys uchodźczy, który pojawił się w najważniejszych pokazywanych tu filmach.
W tym roku po raz pierwszy w kilkunastoletniej historii polskiej edycji festiwalu w Spodku zaprezentowali się artyści jedynie ze światka techno. Czy wyszło to imprezie na dobre?
Siódma edycja „Kamery Akcji” jest dowodem na to, że tworzenie formuły idealnej imprezy filmowej trwa latami. Z małego wydarzenia, jakim był kilka lat temu, łódzki festiwal przeobraża się obecnie w znaczące i prestiżowe miejsce spotkań polskich krytyków i przedstawicieli branży.
Festiwal Tauron Nowa Muzyka połączył nowe i trochę starsze brzmienia w kolejną bardzo dobrą odsłonę.
Podobno tegoroczna edycja była wyjątkowo pechowa – aż pięć występów zostało odwołanych, w tym trzech zespołów, których nazwy zapisane były wielkimi literami na samej górze plakatów. Co z tego jednak, że GZA nie dotarł do Katowic, skoro jego miejsce zajęli Jambinai?
11. edycja festiwalu pozostawiła po sobie mieszane uczucia. Szereg porządnych występów i z roku na rok coraz lepszą organizację zrównoważyło kilka bolesnych wpadek.
Wycieczka do Deutsche Oper Berlin przywraca właściwe proporcje w myśleniu o wykonawstwie, „kalibruje” ucho i oko.
Trzeci raz bawiliśmy się w Warszawie pod zadziwiająco sprzyjającym undergroundowej muzyce korporacyjnym banerem.
Każdy konkurs można rozpatrywać na kilku płaszczyznach, a jego obserwacja mówi coś nie tylko o wykonawcach, lecz także o jurorach, kondycji wydarzenia jako takiego, ogólniejszych tendencjach w kraju i w pewnej mierze również na świecie.