„Czas wojny pozostawia wyraźny rys. Jednym z nich jest w moim przekonaniu potrzeba pisania inaczej. Choćby miało się to zacząć od wewnętrznego imperatywu «chcę pisać brzydko», jak niedawno powiedziała mi ukraińska poetka”. O ukraińskiej poezji czasu wojny z Krzysztofem Czyżewskim, animatorem kultury, poetą i eseistą, współtwórcą Ośrodka „Pogranicze – sztuk, kultur, narodów” w Sejnach, rozmawia Krzysztof Renik.
Lekarka, w czasie wojny pracownica szpitala dziecięcego w getcie warszawskim. Przez całe życie wzbraniała się przed opisem wojennych doświadczeń. Pod jego koniec, za namową Marka Edelmana i z obawy, że przed śmiercią nie zdąży opowiedzieć swojej historii, Adina zaczęła pisać. Tak powstało przejmujące świadectwo Zagłady.
Paweł Majewski Kogo to obchodzi? Książki, których autorzy wyjechali do niebezpiecznych miejsc i brali tam udział w sytuacjach granicznych właśnie po to, aby móc je opisać, bezpiecznie jest czytać.. Nie chodzi tu o bezpieczeństwo czytelnika, wygodnie rozpartego w fotelu, lecz raczej o epistemologiczne bezpieczeństwo interpretacji. Im bardziej newralgiczny jest temat, im żywsze i brutalniejsze doświadczenie […]