Na początku XIX wieku Baden zaczęło być nazywane „letnią stolicą Europy”. Artyści, arystokraci i bogacze wypoczywali w gorących źródłach i górskim powietrzu, a czasem tracili majątki w miejscowym kasynie, o czym Dostojewski pisze w „Graczu”. Baden przyciągało muzyków potencjalnymi wysokimi zarobkami i prestiżem. Zjawił się tu również Ryszard Wagner, który właśnie w Baden, chciał zbudować swój wymarzony teatr.
Amerykański reżyser po raz kolejny powołuje do życia własny, oryginalny świat: po wyprawach do nawiedzonej Nowej Anglii i na wyspę obłąkanych latarników przenosi nas do ciemnych wieków Europy, kiedy rodzą się mity i legendy.
„Search” to mały przycisk w samochodzie, dzięki któremu wyszukuję i odbieram kolejne stacje radiowe. Nigdy nie wiem, co za chwilę usłyszę. Może country, może pop, a może klasykę.
Patrice Chéreau zaprojektował jubileuszową inscenizację „Pierścienia Nibelunga”, którą wystawiono w stulecie premiery w roku 1976 w Bayreuth, w taki sposób, by nie pozostawić widzów i słuchaczy bez emocji. Recenzje prasowe były w większości miażdżące (chwalono tylko prowadzenie orkiestry przez Bouleza). Musiało upłynąć sporo lat, zanim wagnerzyści oswoili się z tą wizją.