„Na masową skalę łamane są prawa człowieka, zamykane są niezależne media. Najlepszy przykład to niezależny portal Tut.by, z którego dwie trzecie użytkowników białoruskiego internetu korzystało przynajmniej raz w tygodniu – został po prostu wyłączony”, mówi ekspert Ośrodka Studiów Wschodnich Wojciech Konończuk.
Dlaczego reżim Łukaszenki aresztuje Polaków? Czy sankcje wobec Białorusi powinny zostać rozszerzone? Jakie są dziś perspektywy dla białoruskiej opozycji? Wyjaśnia wicedyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich Wojciech Konończuk.
„Nocą, w lutym 1945 roku, Wichura wkroczył do lokalu posterunku MO w Dobrem i wyprowadził obecnego tam Władysława Matusiewicza. Posterunek przylegał do naszego mieszkania i egzekucja odbyła się pod naszym oknem, z którego wystrzelono szyby, więc leżąc pod łóżkiem wszystko słyszałem”.
Nieufność między liderami Białorusi i Rosji istniała od początku, natomiast po rozpoczęciu ukraińskiego konfliktu, wprowadzeniu zachodnich sankcji przeciwko Rosji oraz spadku cen ropy ta nieufność tylko rośnie.
Lutowa decyzja Unii Europejskiej o ograniczeniu sankcji wobec Białorusi była spodziewana i długo wyczekiwana. Mówiono o tym właściwie od półtora roku, a i pisano sporo – również na łamach „Putinady”. Aleksandr Łukaszenka stał się dla nas pożytecznym partnerem, już gdy nastąpiło pogorszenie stosunków UE–Rosja. Oczywiście proces oswajania „Baćki” trochę trwał, ale kiedyś musiał się zakończyć. […]
„Senność i nieznośna pustka Mińska zmuszają do działania i tworzenia nowych instalacji artystycznych, dosłownie odbijania przestrzeni osobistej wolności z rąk autorytarnej metropolii” – tak opis swojej pierwszej wystawy w Białoruskim Domu w Warszawie, zainaugurowanej 28 października, zaczyna Dream. Jego prace ożywiają miasta i zmuszają do namysłu. W tym wywiadzie „białoruski Banksy” opowie m.in. o trudnościach, z którymi boryka się sztuka uliczna na Białorusi.
O wielkim powrocie prezydenta Białorusi i jego szansie na alians z Zachodem pisze Łukasz Jasina.
O historii białoruskiego kina pisze Julia Alaksiejewa. Kolejny tekst – o współczesnym kinie białoruskim, już wkrótce w „Kulturze Liberalnej”.
Przy wejściu na stację mińskiego metra Kupalskaja – jednej z centralnych stacji kolejki podziemnej, której nazwa ma źródło w kręgu nomenklatury sowieckiej, ale i upamiętnia największego twórcę języka białoruskiego – znajduje się tablica pamiątkowa. Trudno ją zauważyć, gdyż nie różni się kolorem od reszty budynku.
Białoruś pod berłem Łukaszenki stała się państwem dyktatorskim. Jej relacje ze społecznością międzynarodową pełne są kłamstw, prób mamienia Zachodu, roztaczania przed nim pozorów demokracji. Od czasu do czasu Łukaszenka proklamuje „odwilż” i odnowienie ludowładztwa. Wkrótce potem miraż znika, a sanacja sfery politycznej staje się zwykłym pustosłowiem.
Łukasz Jasina W środku Europy, czyli podróż do miasta białoruskiego nie będącego Mińskiem (tak, tak) Jak tu pisać o białoruskim mieście niebędącym Mińskiem? Nie wiem. Pisanie o tym kraju, leżącym podobno w „środku Europy” (jak zapewniają nas liczne przewodniki turystyczne, choć konkurencyjne „centra” znajdują się w Polsce, na Litwie i Ukrainie), to zawsze intelektualny „hardkor”. […]
Piotr Kieżun Ў jak Białoruś Ostatni raz byłem w Mińsku mając dziewięć lat. U nas fetowano wówczas zwycięstwo „Solidarności” w pierwszych częściowo wolnych wyborach do parlamentu. Białoruś nadal pozostawała jedną z szesnastu radzieckich republik. Ze wspomnień pozostały dwa. Plastikowy aparat fotograficzny „Smiena”, który kupiłem za pieniądze z komunii, oraz sylwetki monumentalnych budynków przy głównym prospekcie. […]
Prosto z Mińska