„Fakty, a nie wartości”. Teatralne podsumowanie 2023 roku
Jakie były najpiękniejsze i najmocniejsze spektakle mijającego roku? Zapraszamy do subiektywnego podsumowania.
Jakie były najpiękniejsze i najmocniejsze spektakle mijającego roku? Zapraszamy do subiektywnego podsumowania.
„Rohtko” Łukasza Twarkowskiego, spektakle Katarzyny Minkowskiej czy ustanowienie Nagrody Dramaturgicznej im. Tadeusza Różewicza? Karolina Felberg podsumowuje najważniejsze teatralne wydarzenia 2022 roku – a także największe rozczarowania.
Monika Strzępka i Paweł Demirski dokonali czegoś nadzwyczajnego. Stworzyli oryginalny polski serial, który jest dobry nie tylko „jak na nasze warunki” – jest po prostu dobry. Bez kompleksów można go porównywać do prestiżowych produkcji z całego świata.
Jaką rolę w polskim teatrze odgrywają kobiety? Czy jest w nim w ogóle miejsce na perspektywę kobiecą i co właściwie miałoby wyróżniać takie spojrzenie? Co twórczość polskich artystek mówi o 25-leciu polskiej demokracji?
„Sabat dobrego domu” – przedostatni odcinek „Klątwy”, serialu teatralnego Strzępki i Demirskiego, za nami. Tymczasem z teatru zrobił się kabaret, z dramatu – szereg gagów, a z oryginalnego pomysłu – mało ciekawy szkielet powierzchownych prawd o kliszach w naszym myśleniu o historii Polski. Miejmy nadzieję, że ciekawie napisany, ambitnie zagrany, krytyczny i zabawny sobowtór „Klątwy”, niezdradzający na razie swojej obecności, pojawi się jednak na horyzoncie. Tylko czy są po temu znaki?
Drugi odcinek „Klątwy”, awangardowego połączenia dwóch światów – teatru i wysokojakościowych seriali – wprawia w konsternację. Zamiast lekcji religii dostajemy lekcję cierpliwości w poszukiwaniu nowych podniet w szybko zużywających się tematach z „Don’t Mess with Jesus”.
Nie będzie rewolucji – ale Klątwa, której skutki odczuje Polska, nie przejdzie bez echa. Monika Strzępka i Paweł Demirski mierzą się nie tylko z treścią zbliżającej się apokalipsy na ziemiach polskich, lecz także z bardziej nieoczywistą formułą serialu teatralnego, dotąd nieznanego w rodzimym teatrze.
Magdalena Zielińska Coś starego, coś nowego, coś twórczego. O re//mixach w komunie/warszawa Podobno autoreferencja ma nas zgubić, przynajmniej tak niedawno mówił Krystian Lupa przy okazji swojej ostatniej premiery. Z pewnością jednak nie miał na myśli cyklu re//mixów odbywających się już trzeci rok w komunie/warszawa. To zdecydowanie jedno z najciekawszych wydarzeń na mapie kulturalnej Warszawy, a […]
Magdalena Małecka Kilka (spóźnionych) uwag o „Jakubie S.” O spektaklu Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego Pięć miesięcy, które upłynęły od premiery spektaklu „W sprawie Jakuba S.” Moniki Strzępki (reżyseria) i Pawła Demirskiego (autor dramatu) na deskach warszawskiego Teatru Dramatycznego, wystarczyło, by zapoznać się z opiniami (dodajmy – skrajnymi) na temat koncepcji przedstawienia oraz problemów w […]
Jacek Wakar Bunt koncesjonowany No to zawrzało. Teatralny światek uwielbia, kiedy coś się dzieje, zatem odczuwa przemożną potrzebę konsekrowania nowych gwiazd. Był Jan Klata, był Michał Zadara, od dwóch sezonów niepodzielnie, a jednak miłosiernie, choć z pazurem rządzą nami Monika Strzępka i Paweł Demirski. Ale nawet oni, czujni i zawsze gotowi do ataku w jedynie […]
Jacek Wakar Mocne uderzenie Powinienem zacząć od aktu skruchy. Tak, popełniłem w „Przekroju” artykuł pod tytułem „Wałbrzych: nic”, w którym bezceremonialnie obszedłem się z przeglądem Wałbrzych Fest. podczas ostatnich Warszawskich Spotkań Teatralnych. W „Kulturze Liberalnej” też nieprzyjaźnie natrząsałem się ze spektaklu Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego. I wreszcie dosięgła mnie sprawiedliwość. W ostatnim numerze miesięcznika […]
Jacek Wakar Skandale na polską miarę Koleżanka wróciła z festiwalu w Cannes. Oprócz niebotycznie w tym roku wysokiego poziomu (kiedy my zobaczymy u nas filmy Mallicka, Almodovara, Sorentino, Kaurismakiego, braci Dardenne, a nawet nowego paryskiego Allena?) uderzył ją fakt, że nawet do Cannes odpryskiem przedostała się afera Dominique Strauss-Kahna. Cannes jest oblegane przez międzynarodowe środowisko, […]
Jacek Wakar Zbyt łatwa prowokacja Wiem, podkładam się tak, że bardziej się nie da. Zaraz Maciej Nowak wyciągnie z kałamarza naostrzone pióro, być może nie wytrzyma ktoś z „Krytyki Politycznej”, nie daj Bóg odezwą się sami artyści. I znowu dowiem się, kim to ja jestem, że za nic mam teatr stający w obronie wykluczonych, żem […]