Proekonomiczna „ustawa 2.0” bardzo dobrze wpisuje się w postępowy wizerunek nowego premiera, można więc zakładać, że będzie dalej procedowana. Jeśli jednak zajdzie taka potrzeba, na każdym z etapów procesu legislacyjnego będzie można ją jeszcze rozmydlić lub zamrozić.
Wizyta premier Teresy May w Chinach pokazała, że blask złotej ery stosunków chińsko-brytyjskich daje znacznie mniej ciepła, niż spodziewały się obie strony.
Bogacka – jak to powiedział o niej inny malarz: Olga Boznańska tego pokolenia – kiedyś w jednej chwili, przestała pić; potem przestała malować tak jak jej pokolenie chciałoby siebie widzieć, w końcu zrobiła to, co jest największym wykroczeniem przeciwko życiu. Odmówiła regularnych sesji dla magazynów kobiecych.
Pomysł stworzenia w samym centrum Warszawy parku wydaje się pomysłem nie tyle niegospodarnym, co niefunkcjonalnym. Wprowadzenie większej liczby funkcji w postaci usług, poprawienie infrastruktury drogowej oraz wzbogacenie tej przestrzeni o dobrej jakości przestrzenie publiczne – to są obecnie najważniejsze zadania.
Nowelizacja ustawy o IPN wywołała poważny kryzys dyplomatyczny, którego konsekwencje będziemy ponosili przez lata. Tymczasem autorzy Klubu Jagiellońskiego postanowili obrócić całą sprawę w żart, wspinając się na wyżyny ironii, o jakich się Monty Pythonowi nie śniło.
„Księżyc Jowisza” – czy to próba oddania grozy doświadczeń uciekających przed wojną? Zgryźliwa satyra na antyuchodźcze fobie? Przypowieść o nawróceniu grzesznika? A może mit założycielski dla superbohaterskiego uniwersum europejskiego arthouse’u?
Wbrew popularnym mitom II Rzeczpospolita była krajem zawieszonym między modernizacją a głębokim zacofaniem. Kamil Kijek pokazuje, jak z otaczającą rzeczywistością i wyzwaniami nowoczesności radzili sobie młodzi polscy Żydzi.
Młoda, szczęśliwa i spełniona. Kiedy dowiaduje się, że zachorowała na raka, Nina Riggs, poetka i prapraprawnuczka Ralpha Waldo Emersona, zaczyna pisać dziennik. I żyje – bardziej intensywnie niż dotychczas.
Seria „Detektywi na kółkach” Marcina Kozioła oferuje młodemu czytelnikowi przygodę pełną zagadek kryminalnych i zwrotów akcji. Wplatają się w nią porywające biografie słynnego wynalazcy Nikoli Tesli i kontrowersyjnej badaczki starożytnego Egiptu Dorothy Eady.
Szanowni Państwo, bezprecedensowa burza, jaka rozpętała po uchwaleniu przez Sejm nowelizacji ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej, skłoniła rząd do przyjęcia tej samej strategii… co zawsze. Przy poprzednich konfliktach dyplomatycznych, nawet jeśli dotykały problemów mniejszej wagi, słyszeliśmy uderzanie w najwyższe patriotyczne tony. Za każdym razem przekonywano nas, że to reakcja nie na konkretne działania rządu, lecz […]
My, współcześnie żyjąca wspólnota Polaków, jesteśmy przez własną historię zaproszeni do wzięcia odpowiedzialności za miejsce, w którym się urodziliśmy. Miejsce – nie w znaczeniu fizycznym, ale w rozumieniu pamięci zła, jakie się tutaj wydarzyło. A także w rozumieniu narodowej świadomości.
Niektórzy Polacy zabijali. Ale już podczas wojny pojawiła się narracja oczyszczająca. Polacy ex definitione nie mogli mordować Żydów. Jeśli ktoś mordował, np. jacyś chłopi na wsi albo mieszkańcy małego miasteczka Jedwabne, to nie mogli być Polacy. To jest konstrukcja, którą można usłyszeć także dziś.
„Wypaliły się emocje smoleńskie, więc Jarosław Kaczyński potrzebuje nowego paliwa do budowania psychozy oblężonej twierdzy. I właśnie znalazł”, mówi Radosław Sikorski.
„Przypominam, że nie tylko Polska miała wstać z kolan, ale i wszyscy inni mieli paść na kolana przed Polską. Tymczasem Niemcy nie płacą odszkodowań, Rosja nie oddaje wraku tupolewa, a Ukraina upiera się przy tym, że Bandera był bohaterem. Jakiś sukces jest konieczny – no to pokażemy Żydom!”.
W dialogu o polskim mordowaniu Żydów mieszają się dwa dyskursy, które na potrzeby tego tekstu określam mianami „historycznego” i „psychologicznego”. Nad nimi powiewają strzępki dyskursu politycznego, który mógł z tej debaty wyrosnąć, ale nie wyrósł. To zaś Polskę osłabia.