Wybuchające raz po raz oburzenie, dotyczące absurdów wykładanych pod szyldem edukacji seksualnej finansowanej przez państwo, wiąże się z emocjami, ale to tylko jeden aspekt znacznie szerszego problemu. Polityka rodzinna PiS-u wygląda tak, jakby rząd naprawdę chciał zrealizować obietnicę złożoną przez Jarosława Kaczyńskiego wspólnie z Viktorem Orbánem – obietnicę kulturalnej kontrrewolucji.
Coraz poważniej obawiam się, że nasze czarne parasolki to ostatnie reduty obywatelskiego oporu, który będzie tłumiony przez coraz bardziej opresyjny aparat państwa – pisze Katarzyna Kasia.
Za kilka tygodni możemy mieszkać w kraju, gdzie niezależność sądów będzie fikcją. Rządzącym nie brakuje energii do takich zmian. Tymczasem od blisko dwu lat nie mają odwagi wprowadzić obowiązkowej kaucji na szklane butelki, choć wagę tego problemu rozumie wielu rządzących polityków.
I jedni, i drudzy uczestnicy politycznego sporu muszą wreszcie zrozumieć, że konstytucja to nie jest menu. Umówiliśmy się na cały pakiet. Tylko symetryści umieją to dziś jasno powiedzieć. I dlatego są potrzebni.
Prawicowi populiści nie pojawili się znikąd. Są rezultatem trwającego kryzysu demokracji, wywołanego przez obecne elity. Państwa nie są w stanie realizować codziennych potrzeb ludzi i na tym gruncie rosną postaci pokroju Le Pen i Kaczyńskiego.
Reforma oświatowa oznacza początek otwartej wojny PiS-u z samorządami. Wojny, która rządowi może bardzo zaszkodzić.
W książce Fiedorczuk może przejrzeć się niemal każda matka. Autorka opisuje doświadczenia przeciętnych, zwykłych kobiet, których historie i frustracje znajdą ujście prędzej na forum kobiecym, niż w prasie lifestylowej. A to przecież tych zwykłych matek jest najwięcej, i nikt ich nie słucha, nikt ich nie broni.
Przyszłość zależy od tego, jak wyglądać będzie centrowa opozycja. Jeśli ta może mieć na coś wpływ, to na standardy kultury politycznej. A to przecież one okazały się najsłabszym ogniwem polskiej demokracji.
Oto plan, który wszystkim samodzielnym matkom oraz niezrealizowanym pod względem dzietności singielkom niniejszym udostępniam gratis. Na początku trzeba zainwestować, ale potem czeka nas słodkie życie w dostatku i nieróbstwie po kres naszych dni.
Sztandarowy pomysł rządu, 500 zł na dziecko, jest przykładem kiepsko zaplanowanego rzucania pieniędzmi w problemy – pisze Krzysztof Adamski, członek Rady Krajowej partii Razem.
„Nie wspierałem PiS-u jako ugrupowania głoszącego program z mojej bajki, ale z nadzieją, że w kilku ważnych sprawach skieruje się z grubsza we właściwą stronę. Na razie spotyka mnie więcej zawodów niż satysfakcji”.
„500 zł na każde dziecko” zaburza rozumienie mechanizmów gospodarczych i osłabia rynkowy fundament demokracji. Spełnienie tej obietnicy otworzy nowy rozdział w rozwoju populizmu wyborczego w Polsce.
W komentarzu odnoszącym się do planu zwiększenia wydatków socjalnych przez nowy rząd rozróżnić trzeba dwie sprawy – czy akceptujemy fakt, że będą wyższe niż dotychczas oraz czy akceptujemy ich przeznaczenie i sposób wydawania.