W pewnym sensie rozumiem, że hierarchowie rzymskokatoliccy mogą się obawiać, że jeśli ludzie – te 10,5 miliona, które pojawia się na mszy w zwykłą niedzielę – teraz przestaną uczestniczyć w życiu Kościoła, już nigdy do niego nie wrócą. Takie myślenie uważam jednak za wyraz braku wiary w Boga i, jednocześnie, we własną sprawczość.
Z kryzysu klimatycznego i pandemii koronawirusa płynie dla naszej polityki kilka wspólnych wniosków.
Trudno mi przypomnieć sobie deficyt mydła albo makaronu na sklepowych półkach, do których barokowej obfitości zdążyłam przyzwyczaić się przez ostatnich trzydzieści lat. Jeszcze kilka tygodni temu nadmiar zdecydowanie wyprzedzał brak w rankingu problemów pierwszego świata.
Polski system opieki zdrowotnej, który na co dzień działa na granicy swojej wydolności, nie ma szans sprawnie zareagować w czasie epidemii. Dlatego ograniczenie skutków kryzysu zależy od każdego nas. Nie może być żadnych wyjątków, tym bardziej w przypadku Kościoła.
Mało realistyczne podejście dominowało w Unii przez dziesięciolecia – choć Unia była siłą rzeczy projektem geopolitycznym, jej elita widziała w niej głównie projekt gospodarczy. To się zmienia.
Rezygnacja kluczowych polityków i poparcie dla Bidena pokazuje że wiceprezydent, mimo 77 lat na karku, potrafi zjednoczyć partię i stworzyć warunki do wygrania nominacji, a Partia Demokratyczna odrobiła zadanie domowe i wyciągnęła wnioski z błędów republikanów.
Dystans społeczny to jedyny sposób na zatrzymanie koronawirusa. Musimy zacząć działać natychmiast.
Szopka, jaką urządzili politycy Zjednoczonej Prawicy przy okazji przekazania pieniędzy na Telewizję Publiczną, pokazuje karykaturalny, rozpaczliwy stan elity rządzącej, a co za tym idzie – także państwa. Ale najsmutniejsze, że całą tę sprawę traktujemy bardziej w kategoriach zabawnej anegdoty o zapasach na szczytach władzy, a nie oczywistej patologii.
Nominowany do Oscara pełnometrażowy debiut Ladja Ly’ego to nowe oblicze francuskiego „kina przedmieść”, ukazującego od końca lat 80. pełne napięć życie na zmarginalizowanych podmiejskich osiedlach.
Szanowni Państwo! Od kiedy władzę w Polsce przejęła prawica, hasło „patriotyzmu” zajmuje eksponowane miejsce w politycznym przekazie i to w rozmaitych dziedzinach. Wspomina się o nim przy okazji zakupów sprzętu dla wojska, celebracji rozmaitych rocznic i świąt kościelnych, a także przy okazji imprez kulturalnych. Uczucia patriotyczne mają rozbudzać w Polakach powołane w tym właśnie celu […]
„Ograniczenie handlu w niedziele, a nie «zakaz», jak powtarzają głównie przeciwnicy tego rozwiązania, jest wsparciem dla małych rodzinnych placówek handlowych. Zgodnie z założeniami, to ograniczenie handlu w wielkich sieciach przyczyniło się też do rozkwitu naszej gastronomii”, przekonuje poseł PiS-u.
„W uścisku logiki trwałem do roku 2014 roku, kiedy prowadziłem własny biznes. Od tego czasu bardziej zajmuję się polityką i bardzo oddaliłem się od myślenia w tego typu kategoriach. Myślę, że te dwa światy się ze sobą nie łączą”, mówi prezes Związku Przedsiębiorców i Pracodawców.
„Minister Ardanowski to słaby polityk i dobry wiejski gadacz, który mówi tylko po to, żeby się ludziom podobało, żeby krew się lała, ze względu na potrzebę chwili”, mówi Michał Kołodziejczak, prezes Agrounii.
Ocena działalności powojennej partyzantki antykomunistycznej do dziś dzieli Polaków. Jej uczestnicy byli za PRL uznawani za bandytów. Za rządów PiS-u traktuje się ich praktycznie jako twórców niepodległej Polski. Z punktu widzenia historiografii oba podejścia są równie mało warte. Na szczęście Mariusz Mazur unika obu skrajności.
„Gospodarce służy efektywność, nie bylejakość. Dlatego tak złym pomysłem jest nawoływanie do kupowania gorszych produktów tylko dlatego, że są polskie”, mówi ekonomistka.