Portrety pomocy domowych stanowią wyrazistą tradycję kinematografii brazylijskiej. Film Sandry Kogut nie tylko odsłania cierpienie wywołane przez społeczne nierówności, ale i jest wyrazem wiary w „przyjaźń ponad podziałami” – być może nieosiągalną na co dzień.
Gurvitch to kolorowa, niesłusznie zapomniana postać. Prawnik-awangardzista, anarchista i zwolennik liberalnej demokracji, internacjonalista, który musiał uciekać z ZSRR. Jego ujęcie prawa, będące sprzeciwem wobec prawnego formalizmu, nazywa się często „trzecią drogą”. Jak wygląda ona w działaniu? Gdyby Gurvitch miał się ustosunkować do polskiego kryzysu praworządności, powiedziałby zapewne, że nie da się go sprowadzić do sporów stricte prawnych.
Hasło „Zola” wywołuje dziś głównie dwa skojarzenia – oprócz „ten od Dreyfusa” jest jeszcze „ten od Nany”. Rzadziej pamięta się, że powieść o luksusowej prostytutce nie była samodzielnym utworem, lecz dziewiątym z dwudziestu tomów monumentalnego powieściowego cyklu, będącego zbiorowym portretem XIX wieku. Czy dziś jest do pomyślenia podobny literacki projekt, w którym przeglądałyby się cała druga połowa XX wieku?
Ponad dwadzieścia lat po premierze „Królowa kolorów” niemieckiej autorki Jutty Bauer nie traci na oryginalności. Pomysłowa książka obrazkowa pozwala odkryć siłę emocji drzemiącą w kolorach i zaprasza czytelników do twórczej zabawy.
Jeśli prowadzi się indywidualizujące polityki publiczne, to nic dziwnego, że jednostki stają się głuche na argumenty odwołujące się do „archaicznych” idei – wspólnoty czy solidarności.