Warszawska publiczność filharmoniczna z upodobaniem łączy dwie czynności – klaskanie i wstawanie z miejsc. Zdarza się jej to nawet wtedy, gdy sami wykonawcy nie spodziewają się aż tak dobitnego wyrazu uznania dla zaprezentowanych przed chwilą wykonań. Uważny (a może tylko uprzedzony) obserwator, jeżeli tylko siedzi (i tylko siedzi) w pierwszych rzędach, może wówczas zauważyć na twarzach artystów lekką konsternację.
W muzyce jest poezja. Dosłownie. Czy dźwięki się rymują? Czasami, choć nie dosłownie. Tak jak u Marsalisa. Tak jak w utworze „The Blossom of Parting” z jego nowej płyty. Zdaje mi się on dźwiękowym obrazem pewnej idealnej sceny, którą ktoś już kiedyś odmalował słowem. Inna jest kolejność wersów, słychać je we fragmentach, ale są. Są […]
Jadwiga Staniszkis Przekraczanie własnych granic Najbardziej interesuje mnie i uwodzi u innych zdolność do przekraczania własnych granic w czasie analizy otaczającej nas rzeczywistości. Granic tak założeniowych, jak i logicznych – nawet logika ma bowiem korzenie kulturowe; inny punkt startu wyznaczany przez tradycję kulturową doprowadził do logiki dwuwartościowej, a inny – do logiki wielowartościowej. Szczególnie pociągająca […]