Z książki Rauschninga wyłaniają się wszystkie te cechy Hitlera, które decydowały o prowadzonej przez niego grze politycznej: wielka złość na cały świat, zapiekłe urazy, nienawiść kierowana we wszystkie strony, żądza władzy, chorobliwa ambicja, pragnienie odwetu na prawdziwych i urojonych wrogach, wreszcie – permanentna frustracja. Ich skutkiem mogła być tylko totalna destrukcja.
Kiedy w 1979 roku George Steiner wydał powieść, której głównym bohaterem jest Hitler odnaleziony po wojnie w brazylijskiej dżungli – wybuchł skandal. Autora oskarżono o wybielanie niemieckich zbrodni i gloryfikowanie postaci Führera.
Istnieje tylko jedno zdjęcie, z którego patrzą na nas jednocześnie Hitler i Wittgenstein. Żaden rys twarzy nie zapowiada ich przyszłych losów, jednak my już widzimy w nich zbrodniarza i filozofa. Sprawę komplikuje dopiero historia tej fotografii.
Dyrektor Muzeum Narodowego, profesor Jerzy Miziołek, zapragnął usunąć z ekspozycji gorszące dzieła. Na tę chwilę odstąpił od zamiaru, ale sprawa i tak jest ciekawa. Zostawmy na marginesie dyskusję, co gorszy i kogo gorszy. Bardziej mnie niepokoi trudność techniczna realizacji zasad moralności w stosunku do całej historii sztuki, którą akurat Profesor zna lepiej niż ja. Można jednak kontynuować próby poprzedników.
Jakiś czas temu Piotr Uklański „wziął i wyciął” z albumu o polskiej awangardzie lat 70. zdjęcie Grzegorza Kowalskiego autorstwa Gutta. Na zdjęciu, na twarzy Kowalski ma kurze wnętrzności. To odpowiedź na zadane przez Wiktora Gutta ćwiczeniowe pytanie: „jak przedstawił by się jako Hitler”. Tak, z bebechami na twarzy – odpowiedział obrazem Kowalski.
W 129. rocznicę urodzin Adolfa Hitlera w przygranicznym Ostritz odbyła się impreza niemieckich neonazistów. Gościli na niej sympatycy Hitlera z Polski i Czech. Czego uczy nas ta historia i czy to jedyny tego rodzaju przypadek?
Przywołując głosy przodków i zbierając ślady przeszłości, Varujan Vosganian opowiada traumatyczną historię „starców swojego dzieciństwa” i objaśnia, czym dla tożsamości Ormian jest pamięć ludobójstwa z początku XX w.
Eksterminacja Ormian zmieniła całkowicie geopolityczne, ekonomiczne i etniczne oblicze Bliskiego Wschodu. 100 lat po tragedii wydarzenie to spychane jest w otchłań niepamięci. O tragedii Ormian nie można zapomnieć. Ich zagłada stała się prototypem nowoczesnych ludobójstw.
Nieporozumienia na linii Budapeszt–Warszawa, obraz Adolfa Hitlera licytowany na amerykańskiej aukcji oraz marnowanie unijnych pieniędzy we Włoszech – oto tematy z ostatnich dni w międzynarodowej prasie.
Większość obrazków publikowanych przez „Charlie Hebdo” jest najzwyczajniej obrzydliwa i idiotyczna. Dlaczego jednak warto walczyć o to, żeby ktoś mógł być obrzydliwym bałwanem? Dlaczego warto zadeklarować „jestem Charlie”?
Jest początek stycznia roku 1913. Na wiedeński Nordbahnhof wjeżdża zaśnieżony pociąg z Krakowa. Wysiada z niego 34-latek z krzaczastym wąsem, spod którego widać ślady przebytej ospy.
Sebastian Wichłacz Walka represji z samoregulacją „Dlaczego natura stworzyła aparat seksualny, który dąży do stosunku płciowego nie tylko wtedy, kiedy chce płodzić dzieci, ale przeciętnie 2000 do 3000 razy w życiu? Czy przedstawiciele Kościoła przyznaliby otwarcie – mowa o duchownych protestanckich – że doprowadzali do zaspokojenia płciowego tylko wtedy, kiedy chcieli płodzić dzieci? Dlaczego Bóg […]