„Byłam zbyt amerykańska, aby być Włoszką, ale zbyt włoska, aby być Amerykanką”, mówi o sobie Claudia Durastanti, pisarka, córka dwojga głuchych wiodących życie dekadentów i buntowników. O swojej autobiograficznej prozie „Obca”, życiu pomiędzy różnymi krajami i językami oraz klasowym wyobcowaniu opowiada Sylwii Górze.
Istnieje pokusa, aby „Zapiski wariatki” czytać jako kolejną książkę opartą na trudnej biografii osoby chorej (tu na schizofrenię) i wpisać ten tekst w modny obecnie nurt autofiction. Tak jednak nie jest. Udany debiut Młynarczyk-Gemzy to literacki gest o politycznej sile, ostra krytyka usieciowionego społeczeństwa późnego kapitalizmu.
„Wolna” to głośna autobiograficzna opowieść Lei Ypi, wykładowczyni filozofii politycznej w London School of Economics. Autorka z wnikliwością i humorem opisuje dorastanie w przechodzącej transformację Albanii i próby zrozumienia, co tak naprawdę oznacza być wolnym.
Autobiografia Obamy to gotowy scenariusz na wieloodcinkowy serial z nieco wyidealizowanym, uosabiającym amerykański mit bohaterem. Ci czytelnicy, którzy sięgną po nią z nadzieją na sensacyjne opisy kulis polityki, będą jednak zawiedzeni.
Tuż po ogłoszeniu w USA pierwszych sondażowych wyników wyborczych doszło do sytuacji bez precedensu. Trump nie uznał porażki i – nie mając żadnych dowodów – podważył legalność demokratycznych wyborów. Czyżby obawiał się o swoją sytuację finansową? Przyczyny leżą o wiele głębiej.
Pierwsze wrażenie po lekturze książki Donalda Tuska? To książka nie tyle o czymś, co przede wszystkim po coś. Nie wiem, jakie plany polityczne ma były premier, ale na polityczną emeryturę się nie wybiera. Wielu się z tego powodu ucieszy. Samej książce to jednak nie pomaga.
„Lemkin wiedział, że jeśli nie zagwarantuje się systemu prawnej ochrony najsłabszych grup w społeczeństwie, samodzielnie niezdolnych do przeciwstawienia się silniejszej większości, to ci ludzie pozostaną całkowicie bezbronni”, mówi o Rafale Lemkinie dr Wojciech Kozłowski.
Konwencję ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa uchwalono 9 grudnia 1948 roku. Było to spełnienie wieloletnich starań Rafała Lemkina. Poniżej publikujemy fragment jego autobiografii, w której odsłania polityczne kulisy swoich zabiegów.
60 milionów dolarów. Tyle, co najmniej, mieli dostać łącznie Barack i Michelle Obama za książki autobiograficzne. Wydawca na pewno na tym nie straci. Wydana właśnie autobiografia byłej pierwszej damy jest obecnie najlepiej sprzedającą się książką 2018 roku w USA!
Tę książkę da się czytać w dwójnasób – jako intymną spowiedź, w której autor odkrywa rodzinne tajemnice. Ale także jako uniwersalny namysł nad losem Żydów, antysemityzmem i historią Europy Środkowo-Wschodniej, w której ostatecznie nic nie pasuje do naszych potocznych wyobrażeń.
Kiedy miał siedemnaście lat, usłyszał od matki: „Wyjeżdżamy. Jestem Żydówką”. Był grudzień 1968 roku, a on poznał właśnie pierwszą z wielu tajemnic swojej rodziny. W „Kulturze Liberalnej” prezentujemy fragment najnowszej książki Macieja Zaremby Bielawskiego.
U Marcina (bo tak o sobie mówi Księżykowi) jest mnóstwo opisów zachowań ludzi, a nawet ludzi kultury, które zamiast wywoływać w nim cierpienie, przez śmiech dostarczają mu endorfin. To najlepsza obrona – nie atak, lecz śmiech.
Karl Ove Knausgård o swojej powieści powiedział, że jest nudna jak otwieranie lodówki i sprawdzanie, co jest środku. Co sprawiło, że miliony czytelników zaczytują się w jego autobiograficznej prozie? Najkrócej mówiąc, kieruje nimi głód prawdy.
Jacek Wakar Poniedziałkowe dzieci Słyszałem o tej książce już dawno. Czekałem niecierpliwie, ostatnio niemal odliczając dni. Cóż w tym dziwnego, skoro chodziło o rzecz sygnowaną przez Patti Smith, a Patti Smith to Patti Smith – nic dodać, nic ująć. Z jej legendą zetknąłem się bodaj w liceum, bo choć daleko mi było do punka, słuchałem […]
Łukasz Jasina Triumf autobiografii. O dokumencie „Roman Polański. Moje życie” Roman Polański. I wystarczy. Chyba każdy z nas ma na ten temat swoje zdanie, a wręcz wyrobioną opinię. Dla jednych będzie to najwybitniejszy filmowiec, jaki chodził po polskiej ziemi – ba! wręcz po całości ziemskiego globu. Dla innych będzie to jedynie prymitywny skandalista. Inni wreszcie […]