Osłabiona wojną w Ukrainie Moskwa nie jest w stanie udźwignąć swych zobowiązań; ewakuowała zresztą żołnierzy z bazy w Giumri w Armenii, by ich rzucić na front ukraiński. To oznacza, że Rosja przestała być wiarygodnym sojusznikiem, na co pozostałe państwa Organizacji Traktatu o Bezpieczeństwie Zbiorowym zwróciły już baczną uwagę i szukają pomocy gdzie indziej, zwłaszcza w Chinach. Terytoria postsowieckie wysuwają się Moskwie z rąk.
Z jakiegoś powodu północ ma gorzej. Ten pech przenosi się nawet na metafory: gdy w okresie międzywojennym w Polsce mówiło się o Warszawie jako „Paryżu północy”, Francuzi odpowiadali, że Paryż nie jest, na szczęście, „Warszawą południa”.
Specjalny Sprawozdawca ONZ do spraw Praw Mniejszości, Ferdinand de Varennes, stwierdził, że w sprawie Sinciangu „dalsza bezczynność nie jest już możliwa”. „Jeżeli pozwolimy, by pozostało to bezkarne, to jakie przesłanie szerzymy?”. Ano takie, że zbrodnie pozostają bezkarne, tak jak dotąd, bo – jak uważa Rada Bezpieczeństwa – „szczegółów nie można zweryfikować”.
W najcięższych od 2020 roku walkach, które w poniedziałek wybuchły na granicy azerbejdżańsko-armeńskiej, zginęło już ponad stu żołnierzy. O co chodzi w konflikcie między Azerbejdżanem a Armenią, które są w stanie wojny od ponad trzydziestu lat, wyjaśnia Konstanty Gebert.
Narody podzielone absurdami postkolonializmu dotąd zdawały sobie sprawę, że ład międzynarodowy nie toleruje zmian granic. Ale jeżeli zmienia je członek Rady Bezpieczeństwa – Rosja, to może być trudno przekonać Azerów, że im akurat nie wolno.
„Wciąż mniej prawdopodobne wydaje się, by walki miały nagle «rozlać się» na właściwe terytoria Armenii i Azerbejdżanu – co do zasady, taki scenariusz nie leży w interesie żadnej ze stron”, twierdzi ekspert.
Inicjatywa Partnerstwa Wschodniego, która formalnie powstała na szczycie w Pradze w maju 2009 roku, to niewątpliwie najistotniejsza spuścizna pierwszej prezydencji Czech w Radzie Unii Europejskiej. Jej celem było nawiązanie bliższej współpracy UE z sześcioma republikami postradzieckimi. Dziesięć lat później wydaje się, że inicjatywa znalazła się w ślepej uliczce i straciła na znaczeniu w ramach agendy unijnej.
Nominowany do gdańskiej nagrody literackiej Europejski Poeta Wolności Selim Babullaoglu to jeden z najważniejszych azerskich pisarzy. Choć jego poezja jest zakorzeniona w codzienności własnego kraju, mówi do nas zaskakująco bliskim językiem.
O Azerbejdżanie wiemy niewiele, więc powiedzmy przynajmniej tyle: bajeczne dywany, bliskość Iranu, Turcji i Rosji, polscy architekci i nafciarze, Alijewowie i niedawne Igrzyska Europejskie w Baku.
Jan Paweł II był pierwszym ze znanych zachodnich mężów stanu, którzy pojechali do Azerbejdżanu. Wtedy, w 2002 r., wielu zadawało sobie pytanie: dlaczego? Z ust watykańskich oficjeli często padała odpowiedź: „Jedzie, bo ten kraj istnieje i trzeba go odwiedzić”.
O tym, jakie są szanse na demokratyzację państw globalnego Południa oraz jak postrzegany jest tam zachodni system polityczny, mówi jeden z najlepszych polskich reportażystów.
Dostałem nuty… Na pierwszy rzut oka nuty to nuty, które trzeba grać. Co jednak, gdy trzeba je grać razem z całym zespołem? Wtedy zaczynają się schody. Nazywam się Beat Furer i przepraszam za to miejsce. Mówię do koleżanki: To był taki żart. Kwintole, które trzeba zgrać z trąbką… …i puzonem. Koncert już niedługo, więc […]
W ramach definicji muzyki współczesnej pojawiło się wiele pojęć charakterystycznych dla tej stylistyki.
Czytaj także: Robot i ekspresja cz. 1
Czy wczuwałeś, wczuwałaś się kiedyś w panterę ze spuszczoną nogą, dyndającą swobodnie, albo w kamień przygniatający piasek na plaży w Łebie?