Szanowni Państwo! W lesie znaleziono ciało człowieka. Mężczyzna, w średnim wieku, ślady odmrożeń na stopach, rany i zadrapania na ciele, złamana kończyna dolna. Ruszyłoby dochodzenie, być może tabloidy prowadziłyby własne śledztwo, regularnie informowano by o postępach w sprawie albo apelowano o cierpliwość ze względu na dobro postępowania. Ale są jeszcze kolejne dane na temat ciała […]
„Spektakl «Odpowiedzialność» został stworzony po to, abyśmy uświadomili sobie, że po pierwsze, na naszej granicy umierają ludzie, a po drugie, że w części państwa zaistniał poza konstytucyjny autorytaryzm” – mówi Michał Zadara w rozmowie z Jarosławem Kuiszem.
„Jeszcze parę lat temu turystyczna promocja obwodu kaliningradzkiego wśród Rosjan opierała się na haśle, że to Nasza Jewropa. Z drugiej strony, Rosja tak naprawdę nigdy nie «przetrawiła» tego regionu, nigdy go w pełni nie zintegrowała. Kaliningrad pozostaje wciąż ciałem obcym”. O Kaliningradzie, wojnie w Ukrainie i o tym, dlaczego rozumie fatalizm i bezradność Rosjan, którzy się jej sprzeciwiają, rozmawiamy z Pauliną Siegień, reporterką od lat piszącą o rosyjskiej enklawie przy granicy z Polską.
Gościem dzisiejszego odcinka „Widoku z K2” będzie Jakub Bodziony, autor reportażu „Pomoc na granicy (wytrzymałości)”, który ukazał się w najnowszym numerze „Kultury Liberalnej”.
Rosyjski dysydent, który od początku wojny organizuje pomoc na granicy, powiedział, że to sytuacja, jak ta, w której dowiadujesz się, że twoim ojcem jest seryjny morderca: „Nigdy nie zmyjecie z siebie tej hańby – z tym trzeba się pogodzić. Będą was nienawidzić i nikt nie będzie was bronić. Nie traćcie czasu na wyjaśnienia, że nigdy nie mieliście z ojcem dobrych stosunków – to nikogo nie interesuje. Idźcie pomagać tym, którzy ucierpieli z powodu jego działań”.
Gościem nowego odcinka „Widoku z K2” jest reportażysta Jan Kasia, który spędził ostatni tydzień na polsko-ukraińskiej granicy.
Pamiętacie ten argument: „chcesz uchodźców, to weź ich se do domu”? Parę tygodni temu to była obelga w internecie, fraza, która kończyła dyskusję, bo jasne i oczywiste było, że wzięcie migranta do domu jest niewyobrażalne, nikt tak nie robi, chyba tylko nawiedzeni lewacy. I nagle, to po prostu się stało. Tylko co dalej?
Szanowni Państwo! Trudno tak po prostu cieszyć się świętami wieńczącymi 2021 rok. Świąteczna sielanka i swawolna konsumpcja mogą wydawać się niestosowne w obliczu tak wielu trudnych spraw, których ostatnio wszyscy doświadczamy. Mamy chyba więcej powodów do smutku i lęku niż do beztroskiej radości. Wprawdzie w polskie święta zawsze była wpisana pewna melancholia, może dlatego, że […]
Wygląda na to, że idą dogodne czasy dla polskiego społeczeństwa. Nasz naturalny defetyzm, przekonanie, że i tak się wszystko zawali, że będzie już tylko gorzej, mogą się okazać jak najbardziej adekwatną postawą.
Po eskalacji kryzysu, do której doszło na początku listopada, sytuacja na granicy polsko-białoruskiej częściowo się uspokoiła. Czy to koniec kryzysu na wschodniej flance UE i NATO?
Świat, w którym utrzymuje się tak wielka przepaść pomiędzy bogatymi i biednymi, nie może funkcjonować bez gwałtownych wstrząsów. Jednym z nich są migracje o ogromnej dynamice. Tego problemu nie rozwiążą kolejne mury i uszczelnione granice.
Od sześciu lat mamy w Polsce do czynienia z pełzającą zmianą ustroju państwa, z tradycjonalistyczną inżynierią społeczną, z przyuczaniem ludzi do nowej formy podległości. Skutki widać było 11 listopada na ulicach Warszawy oraz na objętej stanem wyjątkowym granicy.
„Rzeczywiście, płacimy pewną cenę za konflikt wewnętrzny. Ten podział jest naszą słabością, a nasi przeciwnicy z pewnością rozgrywają nas za jego pomocą. Dzisiaj po obu stronach potrzebna jest rozwaga, a nie gra na nastrojach” – mówi europoseł PiS-u Zdzisław Krasnodębski.
Liczba nielegalnych przekroczeń polskiej granicy może spaść niemal do zera. Przez opieszałość polskich władz i jej niechęć do uwspólnotowienia tej kwestii zdarzy się to najprawdopodobniej bez uczestnictwa Polski.
Absurdalna konferencja ministrów Błaszczaka i Kamińskiego pokazuje, że jedyną strategią władzy na jednoczenie Polaków w obliczu zagrożenia jest szczucie na obcych. I to w czasie, kiedy śmierć migrantów stanowi wypadkową działań polskiego rządu.