„Dla mnie nieważne jest to, że dane rozwiązania zostały wprowadzone przez PiS. Ja po prostu muszę – jako polityk – zobaczyć i uszanować to, że instrumenty, które początkowo mnie nie przekonywały, zyskały dużą akceptację”, mówi posłanka PO i była minister edukacji.
Odpowiedzialność polityki polega na tym, że podejmuje się ryzyko. Jeśli chcemy uciec przed populizmem, musimy robić wszystko, by np. debata nt. uchodźców się odbyła. Tłumaczyć i przekonywać, a nie mówić, że 80 proc. jest przeciw, i chować głowę w piasek.
Prawie połowa głosujących Polaków określa swoje poglądy jako prawicowe, a tylko 15 proc. jako lewicowe. Jeśli ktokolwiek umie liczyć, to musi mieć też świadomość, że na tych 15 proc. nie da się zbudować większości.
Kilka tygodni temu minister spraw wewnętrznych, Mariusz Błaszczak, zapowiedział zmiany w „ustawie o cudzoziemcach”. Jeśli chciał użyć skrótu myślowego, wybrał zły przykład. Zmiany dotyczą bowiem zupełnie innej ustawy, o podobnej nazwie, ale odnoszącej się do innego zagadnienia…
Nikt nie wie, czego naprawdę chce Jarosław Kaczyński. Do mnie nieustannie dzwonią politycy z innych krajów europejskich z pytaniem, czego chce prezes PiS-u, gdy chodzi o politykę europejską. Nikt tego nie wie.
Sytuacja imigrantów w Polsce przez 20 lat ulegała stopniowej poprawie. Przed nami jednak wiele groźnych wyzwań, które mogą cofnąć wywalczony w poprzednich latach postęp.
Obecny rząd z premedytacją nie reaguje, gdy do aktów rasizmu dochodzi na terenie Polski, a ich ofiarami są imigranci lub obywatele należący do mniejszości narodowych lub etnicznych. Trudno nie odnieść wrażenia, że jest to świadomie realizowana polityka.
W kampanii wyborczej 2015 roku muzułmanie zostali wykorzystani jako narzędzie mobilizacji wyborców za pomocą strachu. To groźna strategia, bo choć może pomóc dostać się do parlamentu, może też łatwo wymknąć się spod społecznej kontroli i doprowadzić do realnych ofiar.
„Polskie społeczeństwo jest niechętne wobec obcych, a partie, które wykorzystały to podczas wyborów, znalazły się w pułapce tej nienawiści. Powtarzają więc, że musimy się bronić, musimy być wreszcie u siebie, a nie wykonywać rozkazy płynące z zewnątrz. To bardzo romantyczny dyskurs, który wciska się nam od maleńkości”.
Czy obelżywy język wymierzony w muzułmanów, z którym stykamy się od kilkunastu miesięcy w polskich mass mediach, mógł doprowadzić do eskalacji przemocy w Ełku? Jak wyjaśnić to, co się stało?
Warto pamiętać, jak wielu migrantów oraz ich potomków wniosło poważny wkład w kulturę krajów, w których się osiedlili. Niedaleko szukając: autorem fundamentalnego słownika języka polskiego był Samuel Linde, którego przodkowie nie wywodzili się z Gniezna.
Gianfranco Rosi, laureat tegorocznego Berlinale, pokazuje cierpienie, które nie jest ani piękne, ani wzniosłe. Przypisane do jednego z dwóch światów – świata migrantów – umyka spojrzeniu przedstawicieli pierwszego – mieszkańców Lampedusy. Umyka, gdyż brak im woli pomocy.
„Problem wszystkich innych partii polega na tym, że one są mono. Nasze ugrupowanie jest kolorowe i naprawdę reprezentuje obywateli, każdy aspekt” – poseł Kukiz’15 o swoich politycznych ambicjach, relacjach Kościoła z państwem i stosunku do uchodźców.
Dlaczego zamożny i szybko rozwijający się kraj ulega urokowi populistycznej i skrajnie antyimigranckiej Alternatywy dla Niemiec?
Czy doświadczenia migracyjne Polaków sprawiły, że zachowujemy się bardziej przyjaźnie wobec imigrantów przybywających do naszego kraju? O trudnościach adaptacyjnych i polskiej gościnności rozmawiają z Grzegorzem Brzozowskim i Anną Serdiukow socjolożka Sylwia Urbańska, reżyserka Katarzyna Klimkiewicz i prezeska Fundacji „Nasz Wybór” Myroslava Keryk.