Usiadłam na Krakowskim Przedmieściu na trasie pochodu smoleńskiego w akcie obywatelskiego nieposłuszeństwa, ponieważ czuję się doprowadzona do ostateczności. Nie jako dziennikarka, ale jako obywatelka, mieszkanka tego kraju, patriotka. Rząd PiS-u odebrał mi wszystkie narzędzia obrony.
Czy zmienia się rola dziennikarzy? Nie, pozostaje ta sama. Zmienia się natomiast wszystko inne – polityka i otoczenie medialne. Jak wpływa to na relacje mediów i polityków?
Gwarancje takiego a nie innego modelu polskiej transformacji dawał Trybunał Konstytucyjny, co od początku położyło się cieniem na jego autorytecie. W polskim kontekście TK odegrał rolę gwaranta zachowania ciągłości prawno-instytucjonalnej pomiędzy PRL-em i III RP.
Dążenie PiS-u do przyjęcia pełnej odpowiedzialności za rządy przy jednoczesnej nieuchwytności celu tej partii sprawia, że nie da się jej rozliczyć z rezultatów rządzenia.
„Sukces PiS-u jest gigantyczny, ale pamiętajmy, że Kaczyńskiemu sprzyjały wydarzenia, na które nie miał żadnego wpływu – krótko mówiąc, miał szczęście. Ale to nie znaczy – jak twierdzi Robert Krasowski – że jego wybór nie ma żadnego znaczenia”, mówi analityk serwisu Polityka Insight.
Tezy Roberta Krasowskiego bagatelizujące zagrożenie ze strony PiS są absurdalne. „Obowiązkiem publicystów jest przestrzegać ludzi”, mówi publicysta „Gazety Wyborczej”.
W debacie o minionym 25-leciu ożywają motywy krytyków nowoczesności. Prostej opowieści o historycznym sukcesie przeciwstawia się tony apokaliptyczne. Nikt jednak nie sprostał dotąd całej ambiwalencji III RP – z jej wieżowcami, bazarami i Wojowniczymi Żółwiami Ninja.
Przysłuchując się medialnym komentarzom dotyczącym 25. rocznicy pierwszych częściowo wolnych wyborów w Polsce, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że starsze pokolenia ‒ autorzy i uczestnicy tamtych wydarzeń ‒ nie potrafią nam, młodym (a zapewne i sobie samym), opowiedzieć tego, co zdarzyło się przed ćwierćwieczem. Ta niezdolność jest ściśle związana z naszymi ‒ jeżeli można je tak nazwać ‒ „kłopotami z transformacją”.
W ocenie polskiej transformacji nie potrzebujemy gniewnych frazesów, ale przemyślanego buntu. Gniew tym się różni od buntu, że jest zbudowany na bardzo prymitywnej ideologii, która – na dłuższą metę – nikogo nie omami.
Komentarz do Tematu Tygodnia „Czy wyrzucić Węgry z Unii Europejskiej? (II)” [ link ] Michal Havran, redaktor naczelny słowackiego portalu JeToTak.sk, twierdzi, że Węgry przestały być republiką – nie tylko z nazwy, ale i ustroju. Co pan o tym myśli? Zmiana nazwy w konstytucji państwa węgierskiego z „Republiki Węgierskiej” na „Węgry” nie oznacza, że zmienił się […]