Jednym z rezerwatów lat 90. jest Teatr Wielki–Opera Narodowa, z tą różnicą, że dysponuje jednym z największych budżetów wśród instytucji kulturalnych w skali kraju. Rezultaty są takie, że – pozostając w poetyce spożywczej – dostajemy salceson, w którym do galarety trafiają kawałki mięsa różnej jakości.
Program zaczął się ambitnie i ciekawie, a skończył przaśnie i zaściankowo. I tak po raz kolejny okazało się, że nieważne, jaka gwiazda przyjeżdża i z jakiej Hameryki: najważniejsze, żeby na końcu można było podkręcić wąsa, tak aby śmiechom nie było końca, a wszyscy śmiali się i dokazywali. Ku zakrzepieniu serc!
W dniu 12 listopada 2010 w wieku 76 lat po ciężkiej chorobie zmarł Henryk Mikołaj Górecki kompozytor, artysta i pedagog. Świat muzyczny Polski i świata poniósł dotkliwą stratę.
August Lecker Niedoszły przysmak świętej R. To był chyba największy cud od kiedy święta Rozalia ocaliła Palermo od dżumy – w naszym domu pojawiły się kopytka. Takie proste, naturalne, zmysłowo sprężyste. S. wiedziała, że A. oszaleje, dlatego podgrzewała je powoli, ściszonym głosem opowiadając, jak gotowane ziemniaki suszyły się na stole przez noc całą i dzień […]
„Król Roger” w inscenizacji Davida Puntneya w austriackim Bregenz zdać się mógł estetyczną refleksją nad wczesnodwudziestowieczną recepcją antyku, tak jak się ją dziś pojmuje w kręgach bywalców elitarnych salonów odnowy biologicznej.
Złapałem się kiedyś na tym, że kiedy go czytam, mimowolnie do słów dokładam w myślach barwną, choć przedziwną muzykę. W ten sposób Witkacy zaczyna mi się mienić narkotycznymi kolorami dźwięków. Wypiera się jednak uparcie genu góralskiej Szymanowszczyzny, choć zakopiański kontekst nachalnie ją narzuca.
Akt I Czerń. Biel. Złoto. Ciemność. Powoli widać coraz więcej, choć nie dlatego, że przybywa światła. To oczy zaczynają się przyzwyczajać. Z mroku wyłaniają się schody świątyni. Na środku drżący krzyż, chór. Po bokach dwie złote ikony śpiewające, archijerej i diakonisa. Z krzyża wyłaniają się Roger i Edrisi. Ale nie Roksana, co łysą ma głowę. […]
Osobliwie ogląda się spektakl okrzyknięty klęską i w czambuł wybuczany. Wiedząc bowiem, że wszystko źle, przekornie szuka się tego, co dobre.
Poniedziałek. Wybrałem się na wydarzenie. W pachnących budowlaną świeżością Arkadach Kubickiego mrowie warszawskiej elegancji, tu i ówdzie przebite podrdzewiałym ćwiekiem. To inteligencja walczy o miejsce dla siebie (stojące, bo siedzące były za drogie). Elegancja męska wpuściła się w spodnie w rurkę i sweterki w romby. Wdziała oprawki z białego plastiku i oldskulowe borsalina w typie […]
„Bal Maskowy” w Operze Paryskiej wystawiano już kilkakrotnie, po raz pierwszy w 1951 roku z Régine Crespin w roli Amelii i Albertem Lance’em jako Ricardem. W tym sezonie zdecydowano się wznowić powstałą w roku 2007 inscenizację belgijskiego reżysera Gilberta Deflo.
Naukę śpiewu zaczęła u Abdelhamida Belferouni w Algierze. Obok dzieł Monteverdiego, Mozarta i Debussy’ego ma w repertuarze „Pieśni muezzina szalonego” Karola Szymanowskiego.
„Jak wiele się u nas pisze, mówi, myśli o Fryderyku Chopinie! Ileż retorycznie barwnych wieńców składa mu się u stóp! A jednak zagadnienie jego twórczości zdaje się być wciąż jeszcze nierozstrzygniętem ostatecznie.